535

www.npr.org
erupción do Krakatoa en 1883
segundo un artista contemporáneo

Belisarius, cónsul único.

febreiro: Teodosio I é elixido patriarca de Alexandría, onde un motín é seguido por un cisma entre severianos e xulianistas. O papa responde de inmediato, acude a Constantinopla (febreiro, 2, 536), onde se determina a expulsión dos dous patriarcas heterodoxos e dos monofisitas da cidade.

abril, 30: Theohadad ordena que Amalasunta sexa conducida a unha illa no lago Bolsena, onde logo a asasinada mentres se baña. Xustiniano usa este pretexto para planear o ataque aos godos en Italia.

Solomon derrota as tribos bereberes en rebeldía nos montes Mammes e Bourgaon. Asegura a Byzacena e establece fortificacións ao longo da fronteira numida.

abril: Xustiniano devolve as propiedades da igrexa católica.

maio, 13: morre Xoán II, bispo de Roma, sucedido por Agapito I (xuño, 3) que, ameazado por Theohadad, foxe a Constantinopla.

Teodora inflúe cada vez máis en Xustiniano en favor do monofisismo. Tiña un bo argumento xa que tanto Exipto como Asia eran maioritariamente monofisitas, polo que calquera xesto do emperador a favor do monofisismo sería sen dúbida ben recibido e potenciaría a lealdade destas rexións.

xuño: os exércitos imperiais, baixo Belisarius (8000 soldados, a metade cabalería) e Mundus ocupan Sicilia e Illyrium (Salona) respectivamente. Xustiniano logra tamén agora o apoio popular contra os godos e busca apoio franco.

fúndase a cidade de Justiniana Prima nos Balcáns, será sede administrativa e episcopal.

xuño, 5: morre o patriarca de Constantinopla Ephinanius. Anthimus I, monofisita e co apoio de Teodora, convértese en patriarca de Constantinopla.

lex iulia: ningunha muller pode acusar de adulterio ao seu home. Isto fai practicamente imposible o divorcio no imperio.

novembro, 8: inicio en Arvernis (Clermont–Ferrand) dun concilio coa participación de quince bispos (Cesáreo de Arelate, Nizier de Trier, …): escríbense 16 decretos (o segundo establece que os bispos deben ser elixidos polos seus méritos e calidades, non por intrigas; os xudeus non poden ser xuíces; e publícase a terceira versión da regra dos Pais).

o primeiro monarca secesionista do reino Wei occidental é Wen Di, que coroa príncipe ao seu fillo Fei Di.

o autor chinés Jia Sixia escribe Chimin Yaoshu, que inda que cita 160 libros de agronomía anteriores, é o tratado de agricultura chinés máis antigo conservado. Contén máis de 100000 carácteres, e trata da preparación das terras, da sementeira, do cultivo, da xestión das hortas, do coidado dos montes, do apareo de animais, comercio, e usos culinarios para as colleitas.

mención da erupción do Krakatoa (Java) que causa varios anos de cambio climático. A nube das cinzas torna o tempo frío e hai escuridade en múltiples partes do mundo. Testemuñas serían Procopio de Cesarea e a dendrocronoloxía.

en África do leste, esta combinación rompe o equilibrio natural entre presas e predadores no mundo salvaxe. O número natural de roedores multiplícase fóra de toda proporción creando as condicións que causan, máis tarde, a peste bubónica.

decembro, 31: Belisarius derrota o continxente godo de Panormos (Palermo), co que a conquista de Sicilia é completa.

534

restos atopados nunha basílica paleocristián en Septem
es.wikipedia.org

Xustiniano e Decius Paulinus, cónsules: este o último cónsul nomeado para a pars occidentis.

marzo: Xelimer foxe ás montañas pero logo de pasar nelas todo o inverno entrégase finalmente a Belisarius no monte Papua. El e grandes cantidades de vándalos son trasladados a Constantinopla.

abril: Belisarius deixa Carthago ao mando de Archelaos, novo prefecto do pretorio e do xeneral Salomon, que dispón dunha pequena forza militar. Mentres, el segue a pacificar a provincia e logra someter tribos bereberes.

lei CI I, xxvii, 2, 2 do emperador a Belisarius onde se organizan administrativa e defensivamente os novos territorios; menciónanse os territorios nucleares de Africa e tamén a organización e cargo de gobernadores en Cerdeña e Septem. Non se mencionan Baleares e Córcega, o que pode indicar que a súa importancia estratéxica se considera menor.

abril: fortificación de Septem. Ao tribuno da cidade encoméndaselle vixiar os ‘movementos’ de Gallia e Hispania (“… et ipsium traiectum semper servare et omnia, quaecumque in partibus Hispaniae vel” 17 CI I, xxvii, 2, 2). Isto é lóxico para Hispania pero non tanto para Gallia.

Baleares sería importante para vixiar e controlar Gallia. Datos arqueolóxicos certificarían a presenza de tropas imperiais, un feito que non sería tampouco cómodo para os visigodos. De feito, datos de Dianium (Denia) revelan reformas nas fortificacións nesta época.

a presenza nas Baleares tamén aporta vantaxes económicas e sociais: sobre todo, o control do tráfico comercial na zona. Estas terras tamén serán utilizadas en ocasións como destino para personaxes que sofren exilios ou desterros. A autoridade sería exercida posiblemente por un tribunus, ao igual que en Córcega, dependente do gobernador de Cerdeña.

verán: Xustiniano permite a celebración dun gran triunfo en honor de Belisarius, o primeiro que non honra un emperador en 500 anos. Participan Xelimer e grandes cantidades de vándalos. Durante a cerimonia exhíbense elementos procedentes do Templo de Xerusalem e tamén o tesouro vándalo. Xelimer recibe unha pensión e é exiliado a Galatia coa súa familia. Moitos vándalos ingresan no exército imperial. Tómanse medidas para erradicar o arianismo da rexión.

Toletum é agora o centro desde o que opera de Teudis, que se esforza por controlar rexións da Baetica.

outubro, 2: Atalarico (18 anos), rei godo de Italia, morre de tuberculose, lodo dunha vida ‘consentida’ e ‘disipada’. A súa nai Amalasunta non pode seguir gobernando en solitario e casa cun curmán, Theohadad, sobriño de Teodorico, que se converte en rei.

Theodahad é o maior terratenente de Italia e o último herdeiro masculino da liña de Teodorico. O previsto é que sexa consorte sen participar no poder. Pero mantén conversas secretas cos imperiais prometendo a Toscana ao imperio a cambio de cartos, o rango de senador e permiso para residir en Constantinopla.

Clotario I, coa axuda de seu irmán Childeberto I, acaba con Gundemaro II, rei burgundio. Repártense o territorios burgundos, que se incorporan a Neustria.

Xustiniano restrinxe as liberdades da comunidade xudea.

Cynric, rei de Wessex logo da morte de Cerdic (segundo a Crónica anglo – saxona).

novembro, 16: publícase a segunda revisión, e final, do corpus iuris civilis (Código de Xustiniano).

en Arabia, fin da guerra de el Basous, logo de corenta anos de enfrontamentos, entre as tribos Tamim e Taghlib.

o reino Wei do norte divídese en Wei leste e Wei oeste: Ye, capital oriental e Chang’ an, capital occidental.

morren Marcellinus Comes (cronista) e Anthemius de Tralles (arquitecto e matemático).

533

Triboniano e Xustiniano presentando as Pandecta
www.painting-palace.com

Xustiniano, cónsul único.

xaneiro, 2: Xoán II elixido bispo de Roma. O seu verdadeiro nome era Mercurius, pagán, pero múdao, inaugurando un costume que se consolidará co tempo. Conta co consentimento das autoridades godas.

primavera: revolta anti-vándala en Tripolitania e Sardinia. O groso da flota (120 naves e 5000 homes) son desprazados a Sardinia ao mando de Tzazo, irmán do rei. As forzas bizantinas da Cyrenaica ocupan Lepcis Magna e Tripoli.

xuño, 21: a pesar da opinión contraria de, entre outros, Xoán de Capadocia, Xustiniano envía a Belisarius a Africa para conquistar o reino vándalo. Reúnese unha flota de 500 naves de transporte (10000 infantes e 5000 de cabalería: 3000 romanos, 1000 hunos e herulos e os bucellarii de Belisarius) cos subministros necesarios. Unha forza moito menor que a enviada por León I. Na nave insignia acompañan a Belisarius o seu secretario militar Procopio e a súa dona Antonina.

a oposición dos conselleiros imperiais baséase en que a tesouraría imperial se vería seriamente minguada.

Belisarius toma todas as precaucións para que a poboación católica de Africa se poña do seu lado. Ademais as forzas vándalas están divididas: unha parte está en Sardinia cando Belisarius desembarca nas proximidades de Carthago.

setembro: Belisarius chega a Sicilia, que usa como punto de apoio, co permiso de Amalasunta. Os ostrogodos aportan subministros e a flota é preparada para o ataque final.

setembro, 9: os romanos tocan terra en Caput Vada. Belisarius marcha cara Carthago, no norte, seguindo a costa, acompañado pola flota e vixiado por Xelimer. As cidades polas que pasan caen sen resistencia.

setembro, 14: na batalla de ad decimum (no miliario décimo) Belisarius case é derrotado por Xelimer, que tenta unha emboscada nun desfiladeiro, pero logra a vitoria despois de matar a Ammatas, segundo irmán do rei. Carthago cae ao día seguinte baixo orde expresa de respectar a vida da poboación. A flota romana é estacionada no lago Tunis.

novembro, 29: tremor de terra en Syria, nas proximidades de Aleppo, onde morren 10000, 130000 aproximadamente en toda a rexión.

Xelimer recibe a axuda do seu outro irmán Tzazo en Bulla Regia e tamén logra a axuda dos mauretanos. Xunta un continxente de 50000 e avanza cara Carthago.

decembro, 15: segunda batalla en Tricamarum, pese á superioridade vándala en número, e logo dunha carga da cabalería romana, cae Tzazo e escapa Xelimer, mentres Belisarius captura moitos civís vándalos e o tesouro real. Xelimer refúxiase cos mauretanos, pero finalmente entrégase coa condición de que se lle respecte a súa vida e a da súa familia.

as novas autoridades orientais estimulan agora a volta da elite rexional, reconstrúense e edifícanse moitas igrexas e rehabilítanse as murallas. Por exemplo, é reconstruída a vella basílica do s. II no cumio de Birsa baixo o esquema dos mosteiros fortificados. Tamén se rehabilita parcialmente o porto militar circular. Segue en servizo o porto comercial rectangular. Os baños antoninos tamén son restaurados parcialmente, e faise necesario construír novas cisternas que substitúan o acueducto de Zaghuan, que xa non leva auga á cidade.

coa vitoria romana, Lepcis Magna volve ser capital provincial pero xa non é máis que un pequeno núcleo urbano rodeado de deserto e ruínas. A nova muralla delimita un pequeno espazo arredor do porto e os foros que non albergan máis de 4 ou 5000 persoas. Algunhas vellas edificacións, sen embargo, gozan de novo esplendor, como a basílica dos Severos, agora igrexa. Outras igrexas máis pequenas ocupan o foro e parte das antigas rúas.

Sabrata ocupa agora pouco máis de 16–18 hectáreas, un terzo da súa máxima extensión, con non máis de 4000 habitantes, protexidos por unha forte muralla arredor do vello centro monumental, o porto e algúns barrios próximos.

morre Remigius, bispo de Reims que conseguira bautizar a Clodoveo I.

morre Theuderico I, sucedido polo seu fillo Teodeberto I.

II concilio de Orleáns: prohibición de matrimonios mixtos entre cristiáns e xudeos.

decreto de Xustiniano, que coloca o bispo de Roma á cabeza de toda a cristiandade.

tremor de terra en Constantinopla.

(ata 537) Casiodoro asume o cargo de praefectus praetorio Italiae.

decembro, 16: finalmente complétanse as digesta ou pandectae. Triboniano fora readmitido nas súas funcións, pois deixara a medias estes traballos e resultaba pouco menos que indispensable para a súa finalización. Son 50 tomos de opinións legais de xuristas prestixiosos dos ss. II e III, destinadas a orientar os xuíces na interpretación das leis. Tamén redactou un manual para estudantes.

Ursicinus, arcebispo de Ravenna.

530

denario de Xelimer
commons.wikimedia.org

Lampadius e Orestes, cónsules.

primavera: na batalla de Dara (norte de Mesopotamia) Belisarius (26 anos) e Hermóxenes (magister officiorum), cun continxente moito menor, derrotan un exército de persas e árabes (50000 homes) dirixidos por Firouz tras dirixir varios ataques sorpresa en Armenia.

en Constantinopla unha seca causa restricións severas no abastecemento de auga.

verán: batalla de Satala: unha forza de cabalería bizantina (30000) ao mando de Sittas rexeita unha gran invasión persa na Armenia romana.

Hilderico tratara ben a comunidade católica, feito que non gustara en sectores arianos. Xelimer, curmán do rei, encabeza unha rebelión dos mauros, derroca a Hilderico e encérrao en prisión e noméase rei. Restaura o arianismo como credo oficial. Xustiniano non recoñece a autoridade de Xelimer pero envía unha embaixada a negociar; a resposta vándala é: ‘nada é máis desexable que un monarca se ocupe do seu’.

conclúese anthologia latina  en Africa; posiblemente unha compilación do poeta Luxorius.

o emperador Xiao Zhuang Di é arrestado e encerrado nun templo budista en Jinyang (Shanxi). Sucédeo Chang Guang no imperio Wei do norte.

setembro, 22: morre Fiz IV; condenara o semipelaxianismo. Bonifacio II, archidiácono e de orixe goda, sucédeo como bispo de Roma.

setembro, 27: vese o cometa Halley.

outrubro, 14: Dioscorus disputa o nomeamento de Bonifacio II e é elixido no pazo Laterano. Acúsanse mutuamente de simonía, pero Dioscorus morre ao mes. Bonifacio excomunga o seu competidor, unha vez morto e cando non se pode defender.

no tempo de Bonifacio comeza a circular a primeira parte do Liber Pontificalis, unha compilación anónima de biografías dos bispos de Roma desde Pedro ata Fiz III. Son biografías noveladas e cheas de anacronismos. Sobre os primeiros bispos as novas incluídas son escasamente fiables. A propia presenza de Pedro en Roma é dubidosa. En calquera caso, o certo é que o Liber Pontificalis determina a numeración oficial dos bispos de Roma.

Brendan, bispo irlandés, supostamente sube ao cumio do monte Brandon para albiscar as Américas.

Paulo, bispo de Emerita.

unha nova dinastía no reino de Shampa recoñece a soberanía chinesa pero isto non é tolerado pola poboación. O reino Fu-nan está no seu apoxeo, unha talasocracia que une poderes locais unificados pola cultura budista e que mediaba no comercio entre China e India.

Godomaro II, rei burgundo establece unha alianza con Amalasunta, para protexerse mutuamente dos francos.

Xustiniano encarga a Narsés a clausura do templo de Isis en Philaé (Exipto).

no Illyricum fúndase Iustiniana Prima.

Theuderico I, rei de Austrasia, ataca Turinxia.

os reis francos seguen expulsando a miles de godos que deben cruzar os Pirineos e asentarse en Hispania.

Constantinopla conta con aproximadamente 500000 habitantes; Roma con aproximadamente 100000.

continxentes saxóns alcanzan o Rhin.

c., peri strategikes, de autor anónimo, trata no capítulo 17 do xeito de empregar a ‘falanxe de cabalería’, indicando que todos os xinetes deben ir protexidos por armadura de metal, e que, no caso de non ser posible, si deben portala as primeiras liñas do frente, de retagarda e nos flancos, podendo o corazón da falanxe ir provisto só de proteccións de coiro ou pano; e isto porque no centro so se temería a caída de proxectís mentres as liñas exteriores tería que sufrir ademais o corpo a corpo. Non se debe esquecer, sen embargo, o valor psicolóxico desta disposición, pois ao inimigo en batalla lle parecería que toda a falanxe estaría protexida con ferro e presentaba liñas máis sólidas do que en realidade era certo.

decembro, 15: Xustiniano selecciona unha comisión para seleccionar os textos xurídicos esenciais. Esta obra denominarase Digestus (Pandecto). Triboniano é nomeado quaestor sacri palatii e editor xefe da compilación de textos xurídicos romanos.

529

familiaromana.blogspot.com

Decius, cónsul único.

febreiro, 6: máis de catro anos logo da morte do seu predecesor (Ahkal Mo’ Nahb I) exerce como ajaw de Palenque K’an Joy Chitam.

o ‘código de Xustiniano’ (12 tomos con 4562 leis) está finalizado e constituirá a referencia xurídica dos séculos seguintes; é conservador, axústase ás tradicións. Facilita a manumisión dos escravos e a venda de terras, protexe viúvas e nenos. Por outra banda, o sacrificio a deuses pagáns supón pena de morte e os conversos ao cristianismo que recaen no paganismo son condenados á decapitación. Aos xudeus prohíbeselles tratar de converter cristiáns ou telos como escravos.

Xustiniano inicia un programa de construcións militares para reforzar a seguridade dos territorios imperiais: numerosas prazas fortes ou pequenos poboados fortificados nas fronteiras; tamén se reforzan as infraestruturas xa existentes. Procopio de Cesarea ofrece unha descrición que menciona centos destes postos de fronteira. Normalmente eran de planta cadrada ou rectangular, podendo medir 40/300 (Tebessa, Alxeria) inda que poucas veces pasaban de 60/80; os muros podían ter entre un e tres metros de espesor e, ás veces, ata 8 de altura, e a distribución do recinto – onde non faltaba unha igrexa – podía, na súa maioría, ser parecido (con excepción como Qasr Ibn Wardan – Siria, 564).

Xustiniano somete unha revolta de samaritanos dirixida por Julian ben Sabar en Belem, na que morren 20000 persoas. A basílica da Natividade resulta destruída e o emperador ordena restituíla.

(data precisa sinalada por Teófanes (Chronographia, "ad annum mundi 6022"), Xustiniano ordena unha persecución dos herexes e pagáns de Constantinopla, da que foron vítimas ilustres cidadáns da capital.

Xustiniano decreta unha medida que retira aos pagáns a facultade de ensinar: esta disposición debe entenderse como un intento por parte de Xustiniano de terminar cos influxos da filosofía pagá na propia corte, xa existente en época de León I (Xoán Malalas, chronographia, XIV, 369-370), motivou clausura temporal da escola filosófica de Atenas. Moitos filósofos acaban asentándose en Persia (Simplikios).

sen embargo, o desenvolvemento da actividade en Alexandría non se ve afectado.

Xoán o Gramático escribe en Alexandría de aeternitate mundi contra proclum en contra dun asunto esencial da filosofía pagá: a idea da eternidade do mundo, pero especialmente coa idea de refutar un escrito perdido de Proclus, ao que o Léxico da Suda da os títulos de XVIII procli argumenta (de aeternitate mundi) e de argumenta XVIII contra Christianos. Un elemento interesante da obra de Xoán é a súa datación, pois no propio texto indícase que se escribiu en 245 da ‘era de Dioclezio’ (ano 529 aD). Xoán tenta demostrar a ortodoxia do ensino superior en Alexandría, para así asegurar a súa continuidade, en vista dos acontecementos en Atenas.

Xustiniano tolera a escola filosófica en Alexandría esencialmente para conservar o orden público. Durante este século a fama de levantiscos dos alexandrinos non diminúe: Xoán de Éfeso (Hist. Eccl., 1, 17 e 43) di que son unha horda de bárbaros, directamente inspirada por Satán. Evagrio Escolástico (Hist. Eccl., 11, 8), máis realista, di que nos seus motíns se deixan arrastrar polo último en chegar, sen reparar no pretexto. O odio dos alexandrinos contra a autoridade imperial ten antecedentes sanguentos sen importar a relixión dos amotinados.

Xustiniano quere protexer as remesas anuais de trigo exipcio que parten desde Alexandría, a modo de imposto. Así compréndese tamén que durante estes mesmos anos Timoteo IV, patriarca de Alexandría, contrario a Calcedonia, siga no seu posto.

Bieito de Nursia, no deserto de Subiaco, adquire sona de santo e acoden a el numerosos seguidores, que organiza en doce mosteiros de doce membros cada un. a súa comunidade entra en conflito con Florencio, sacerdote dunha igrexa cercana. Bieito decide trasladarse a Montecassino, onde funda un enorme mosteiro, ao sudeste de Roma, no solar dun antigo templo pagán. Redacta un regra que non tarda en ser adoptada por outros mosteiros; aparece así a orde Beneditina. A regra obrigaba á obediencia, a pobreza e a castidade, pero desalentaba o ascetismo inútil. Bieito non quería mendigos, inspirábaos a traballar, nos campos ou en labores intelectuais. A disciplina era férrea, o abade era elixido de por vida e a súa autoridade era absoluta. Cada mosteiro tiña que ser autosuficiente e ser refuxio para a laboriosidade e o saber.

continúa a guerra contra Persia. En xeral, os persas acostumaban gañar as batallas (exércitos máis numerosos) por iso os romanos evitábanas, construían fortalezas doadas de defender e esta estratexia contribúe a estabilizar a fronteira.

sínodo de Orange, onde resulta condenado o semi-pelaxianismo, entre outras decisións. Apróbase a doutrina do pecado e graza proposta por Agostiño, pero sen aprobar a predestinación absoluta que el defendía.

al-Harith ibn Jabala (Flavius Arethas o Coxo nas fontes gregas), segundo rei dos Ghasánidas.

tribos árabes da etnia Kinda penetran en Mesopotamia e conquistan Hira.

Amalasunta recibe unha delegación do consello aristocrático godo que a urxe a que Atalarico (13 anos) reciba unha educación que lle ensine a ‘montar, practicar as armas, e ser endurecido, non convertido nunha rata de libros’.

morren Baderico (rei dos turingos), Teodosio o Cenobiarca (monxe e fundador do mosteiro de Teodosio) e Yuan Hao (príncipe imperial de Wei Norte).

526

escudo de xefe lombardo co símbolo de Odín
www.taringa.net

Olybrius, cónsul único.

maio, 18: ao seu regreso a Ravenna Teodorico encerra a Xoán I en prisión, onde non tarda moitos días en morrer de fame; elixe como sucesor Fiz III (para algúns Fiz IV).

maio, 20: tremor de terra en Antioquía cun balanzo de 300.000 vítimas.

maio, 29 &30: a cidade Lychnidos, en Illyricum, sufre un tremor de terra e é destruída.

agosto, 26: morre Teodorico en Ravenna; sucédeo o seu neto Atalarico (10 anos) baixo a rexencia de súa nai Amalasunta (filla de Teodorico).

o reino visigodo está en mans do outro neto de Teodorico, Amalarico (24), co que remata a rexencia de Teudis.

Clotario I e Childeberto I asinan unha paz con Gundemaro II de Burgundia e atacan Provenza en mans visigodas. Amalarico é derrotado e ten que ceder a Provenza, co que as posesións godas en Gallia redúcense á Septimania.

os francos tamén derrotan os alamanos e ocupan os seus territorios.

Khavad I, coa asistencia de al-Mundhir III, comeza unha campaña no Transcáucaso e na alta Mesopotamia.

os xenerais Sittas e Belisarius dirixen exércitos á Armenia persa.

Ecclesius, bispo de Ravenna, comisiona dous novos templos, un para Classis.

unha carta de Atalarico, que nomea quaestor a un tal Ambrosius, mostra as funcións que agora tiña este cargo en Italia como, esencialmente, voceiro do rei.

os lombardos entran en Pannonia.

515

lume grego
wikipedia.org

Florentius e Anthemius, cónsules.

xaneiro, 12 & maio, 14: baixo presión de Vitalianus, Anastasius envía dúas cartas a Hormisdas, quen lle convida a presidir un concilio en Heraclea para acabar co cisma de Acacius.

agosto, 11: parte unha embaixada de Hormisdas a Constantinopla encabezada por Enodio de Pavía e Fortunatus de Catania para tentar reconciliar as igrexas occidental e oriental. Hormisdas exixe que os bispos de oriente recoñezan Calcedonia e o tomus de León I. As negociacións fracasan polo rexeitamento imperial de condenar a Acacius.

setembro, 22: Avitus de Vienne consagra un mosteiro a Mauricio fundado por Sexismundo, rei burgundo.

outono: Anastasius non cumpre o pactado e Vitalianus asedia a capital por terceira vez. Captura o barrio de Sycae (Gálata) e acampa alí.

Anastasius concede a Marinus, anterior prefecto do pretorio do leste, a xefatura do exército e este derrota a flota rebelde co ‘lume grego’. Vitalianus tamén é derrotado en terra e vaise agochar na area de Dobruja.

Anastasius celebra e encabeza unha procesión, como signo da súa vitoria, cara ao Sosthenion e asiste un servizo de acción de grazas na igrexa local, adicada ao arcanxo Miguel.

morre a emperatriz Ariadna, soterrada nos Santos Apóstolos, e que influía en Anastasius a favor do monofisismo. Agora Anastasius muda o seu parecer e así tamén calma os ánimos na capital e mellora as relación con occidente, iniciando contactos co bispo de Roma e outros aristócratas italianos.

Teodorico casa a súa filla Amalasunta con Eutarico, que morre pouco despois, sen poder así conectar dinasticamente ostrogodos e visigodos.

Teodorico detén os ataques vándalos sobre os seus territorios ameazando con invadir Africa.

o bautismo é obrigado incluso para os que xa din ser cristiáns.

Os francos de Theuderico I de Austrasia frean incursións dos getas de Escandinavia dirixidos por Hygelac.

Anastasius ordena a masacre dos pagáns da cidade árabe de Zoara e a demolición do templo do deus local Theandrites.

Olympiodorus escoita unha conferencia de Ammonius Hermiae en Alexandría sobre o Gorxias de Platón.