589

Recaredo no iii concilio de Toledo
historiageneral.com

Xoán, bispo de Dumio.

terceira rebelión contra Recaredo apoiada polo bispo Uldilda e Golsvinta, viúva de Leovixildo; tamén sufocada. Argimundus, un dos rebeldes é desterrado en Callaecia.

febreiro, 10: o xeneral Heruo Bi conquista Jiankang, sede da dinastía Chen, facendo de Sui Wendi emperador de toda China. Continúa coa campaña de obras públicas para facilitar as comunicacións entre norte e sur: vías fluviais e estradas imperiais para as que os traballadores eran recrutados á forza entre a poboación.

marzo, 1: as monxas da Santa Cruz de Poitiers rebélanse contra a abadesa Leubovera, e chegan a Tours levadas pola princesa Chrodielda e súa curmá Basina. Chrodielda provoca unha entrevista con Gontran durante o verán, quen lles ordena reunirse para examinar o conflito.

abril, 10: Mauricio renuncia a reducir as soldadas e iso frea as revoltas das tropas na fronte persa. Philippicus é aceptado como comandante.

primavera: Bahram Subin conquista Martyropolis grazas á traizón de Sittas.

maio, 8: III concilio de Toletum presidido por Leandro, onde Recaredo se bautiza católico e abxura publicamente do arianismo xunto con outros nobres e altos xerarcas da igrexa. Anuncia a devolución de bens confiscados durante o período ariano. O concilio decreta que os fillos dun matrimonio mixto (cristián – xudeu) serán bautizados á forza.

os anteriores concilios de Toledo tiveran menos relevancia pero a partir de agora serán asembleas fundamentais para tomar decisións políticas e relixiosas; participarán tanto bispos como nobres, que se retiran unha vez tratados os asuntos civís.

maio, 15: en Verona Authario casa con Teodelinda, filla do duque bávaro Garibaldo I e Walderada, quen en realidade estaba namorada de Childeberto II. Sen embargo, tivera que fuxir de Gallia cara Italia en compaña de seu irmán Gundobaldo. Teodelinda é católica e vai influíndo na corte lombarda.

a igrexa católica é unha potencia económica e política. Moitos propietarios doaran os seus bens para evitar que caeran en mans da aristocracia franca ou goda e a igrexa acaba sendo propietaria de terras, gando, casas, …

a administración dos bens eclesiásticos funciona a base de parroquias, dependentes dos bispos. O traballo realízano escravos e unha parroquia con menos de dez é consideraba pobre. En occidente a renda dunha parroquia divídese en catro partes: unha para o bispo, outra para os cregos, outra para a conservación dos bens e a cuarta para os pobres; nalgunhas, esta última considérase superflua e suprímese.

primavera: expedición de Authario cara Samnium e en Calabria, ata Reggio. Os lombardos fan de Benevento a capital dun poderoso ducado.

xuño: Xoán IV, patriarca de Constantinopla, proclámase ecuménico nun sínodo. Pelaxio II protesta e prohibe que Gregorio, apocrisiarius, se comunique con el.

verán: Philippicus asedia Martyropolis, pero é rexeitado cando chegan reforzos persas.

Mauricio planifica a invasión de Azerbaijan polas tribos do Cáucaso, baixo a dirección de Guaram I de Iberia.

Fredegunda fracasa na tentativa de asasinar a Rigunthis, filla de Chilperico I.

Childeberto II tenta impor impostos aos cidadáns de Tours e o bispo Gregorio logra que desista facendo alusión á inmunidade outorgada por Fredegunda.

outubro, 17: o río que pasa por Verona sáese da súa canle, inunda a igrexa de Zenón e deteriora as murallas.

Smaragdo enferma dalgún tipo de demencia e substitúeo Romanus en Ravenna. A súa chegada inicia unha contraofensiva imperial contra os lombardos. Nordulf, xeneral lombardo a soldo do imperio, regresa a Italia e ponse ás ordes do exarca. Concértase un plan conxunto cos francos para vencer a resistencia lombarda.

tres columnas francas entran en Italia e avanzan cara o sur tomando e destruíndo moitas fortalezas e Romanus escribe a Childeberto en agradecemento por colaborar na ‘liberación’ de Italia.

Romanus lanza o seu propio ataque no val do Po e captura Módena, Altinum e Mantua; Parma, Rhegium e Placentia son entregadas polos seus propios duques lombardos e Xisulfo, fillo de Grasulfo de Friuli, un ‘home ansioso por mostrarse mellor do que fora seu pai’ (Romanus), pásase ao imperio cos seus homes. Algunhas cidades fronteirizas son tomadas por Nordulf e Osso, outro xeneral.

sen embargo, os francos e as forzas imperiais non fan fronte común e os francos non poden presentar batalla aos lombardos porque estes se retiran a lugares seguros e ben fortificados. Authario mesmo permanece en Ticinum. Pasan tres meses e a disentería comeza a causar estragos entre os francos; o seu comandante, o duque Chedin, acampado cerca de Verona acorda con Authario una retirada durante dez meses e marcha de Italia.

Childeberto II e Germanus cúlpanse mutuamente da situación; o exarca quéixase da pouca paciencia de Chedin, que podía ter derrotado a Authario usando as súas armas de asedio: “se tiveran tido un pouco de paciencia, hoxe Italia estaría libre desa odiosa raza e todas as riquezas do innomeable Authario terían ido para á túa tesouraría; xa que a campaña acadara tal punto que os lombardos xa non se consideraban a salvo dos francos, incluso dentro dos muros das súas cidades.” Urxe a que Childeberto envíe outro exército cun xeral que sexa de máis confianza. Suxestiona atacar na época de colleita para destruír os alimentos dos lombardos e concertar as rutas cos exércitos imperiais evitando prexudicar os romanos.

Childeberto, sen embargo, conclúe un tratado con Authario.

Pelaxio II pode dedicarse a cuestións eclesiásticas: trata de resolver o cisma de Aquileia pero fracasa.

novembro, 1: no concilio de Narbona, cidade onde conviven godos, romanos, xudeus, gregos e sirios, prohíbese aos xudeus cantar salmos nos seus funerais.

novembro: o Tíber causa importantes inundacións en Roma e morren moitas persoas, caen moitas vivendas e monumentos, e o subministro de alimentos vese interrompido. Pouco despois comezan a aparecer casos de peste, que matan a inda máis xente.

Gontran ordena atacar Septimania: o duque Austrovaldo logra tomar Carcassona. O duque Boson chega coas súas tropas de Saintes, Périgueux, Burdigalia, Agen, e Tolosa substitúeo como comandante; pero déixase sorprender e é vencido definitivamente polos godos, comandados por Claudius, dux de Lusitania. Os francos deixan atrás 5000 mortos e 2000 prisioneiros.

morre o pai de Máximo Confesor (Moschion), un ano máis tarde súa nai, escrava persa. El ingresa coma monxe no mosteiro de Palaia Lavra (san Chariton), acollido polo abade Pantaleón. Máximo chama a atención de Sophronius (no mosteiro próximo de Teodosio) e ambos establecen unha longa relación na que o talentoso mozo influencia o home maduro.

as novas sobre Máximo están nunha biografía contemporánea aos feitos escrita por un tal Xurxo de Reshaina, que participa en círculos monotelistas, o que explica a acusación feita a Sophronius de “orixenista” e o ton agresivo da Vida de Máximo composta en Syria xa que el loitaría toda a súa vida contra esta herexía; o cal lle acabará custando a vida.

Heraclio o Vello derrota un exército persa na proximidade de Nisibis.

os persas capturan as cidades de Balk e Herat, no leste. Cruzan o Oxus e rexeitan unha invasión turca.

Yan Zhitui, funcionario e erudito, fai a primeira referencia ao uso de papel hixiénico na corte imperial Chen por cidadáns de clase alta.

584

Authario, rei lombardo
crónica de Nuremberg, 1493
en.wikipedia.org

Eborico é deposto e confinado nun mosteiro por Andeca, que casara con súa nai, e é novo rei dos suevos en Callaecia.

Leovixildo toma finalmente Hispalis e Hermenexildo refúxiase en Corduba, pero seu pai tamén a toma; negocia o perdón desde unha igrexa e é desterrado a Tarraco. Leandro tamén é desterrado. Ingunda foxe cun fillo varón de ambos a Africa.

Gontran restitúe os territorios en torno a Marsella ao seu sobriño Childeberto II e renova con el unha alianza. Chilperico, que teme un ataque combinado, refúxiase en Cambrai co seu tesouro e fai que reparen os muros da cidade.

Chilperico I ten un fillo varón, Clotario, a quen “fixo educar no seu dominio de Vitry-en-Artois a fin de que non lle acontecera ningunha desgraza se se lle vía en público e puidera morrer” (Gregorio de Tours); nestas poucas palabras temos como se desenvolve a vida privada na época: ao rei acáballe de acontecer algo de suma importancia, un fillo varón, nada sobre a nai, cuxo nome é dubidoso, tal vez unha concubina, e tan pronto como nace envíao onde unha nodriza da cidade (Cambrai) ao campo. Hai que ocultar a infancia e vivir en privado para evitar as ameazas do mundo exterior. A vida privada é amor, violencia, anguria e morte.

Childeberto II parte a Italia, financiado polos bizantinos, para atacar os lombardos. Os duques lombardos sométense e tamén lle pagan un tributo e Childeberto retírase. Mentres, Chilperico aproveita para recuperar París.

segunda embaixada do senador Elpidius onde Bayan; conclúen un tratado de paz.

primavera/verán: embaixada bizantina en Persia. O xeneral Xoán Mystacon é substituído por Philippicus, cuñado do emperador, nomeado magister militum per Orientem, quen recruta tropas e fortifica Monocarton.

verán: os avaros son vencidos por Comentiolus logo de que estes penetren ata os ‘muros longos’ de Thracia.

Creoda funda o reino de Mercia.

incendio de Bourges.

Muhammad (14 anos) participa cos seus tíos nos combates que enfrontan o seu clan co beduíno Hawazin.

final de setembro/ inicios de outubro: o único fillo vivo de Chilperico (Gregorio de Tours: ‘Nerón e Herodes do noso tempo’) é Clotario e el mesmo tamén morre ao regresar dunha cacería en circunstancias misteriosas cerca de Chelles, quizás por instigación de Brunequilda ou da propia Fredegunda.

setembro: Rigunthis, filla de Chilperico e Fredegunda, parte de París cun gran tesouro a Hispania para casar con Recaredo. Na primeira parada que fai a expedición desaparece parte da escolta con todo o que son capaces de roubar. En Tolosa, o duque Didier, logo de saber do asasinato do rei, faise co resto das riquezas. A princesa é devolta a súa nai.

Fredegunda faise co tesouro real de Neustria, foxe a París con Clotario (catro meses) e pide a protección de Gontran para os dous. Gontran chega a Paris cun exército para garantir o trono de Neustria a seu sobriño contra as ambicións de Childeberto II, tamén sobriño, que reclama en Meaux a súa parte de Neustria.

o recen nado pasa a ser Clotario II de Neustria, baixo a tutela de Fredegunda e Gontran pero notables como o bispo de Rouen expresan dúbidas sobre que Clotario sexa realmente fillo de Chilperico; Fredegunda fai matar este bispo e que outros xuren a lexitimidade do neno.

os britanos vencen a Ceawlin de Wessex en Fethanleigh, onde morre o irmán do rei, Cuthwine.

Berta, filla de Chilperico, casa con Ethelberto de Kent, pagán, pero que permite que ela conserve a súa fe e leve sacerdotes con ela a Britannia.

os duques lombardos séntense ameazados logo da invasión franca e elixen rei a Authario, fillo de Clef, un mozo xa ben experimentado no combate, que residirá en Ticinum.

Mauricio, coa axuda de Pelaxio II e o apoio pagado dos francos (50000 solidi), logra conter os lombardos e asegura o dominio dunha porción de territorio, o exarcado de Ravenna. A capital da fronteira é salvada coa axuda da flota imperial.

outubro, 4: Pelaxio II describe a situación en Roma a Gregorio, apocrisiarios en Constantinopla: “tan grandes son as calamidades e tribulacións que sufrimos pola perfidia dos lombardos a pesar das súas solemnes promesas que ninguén as podería describir ... O imperio atópase nunha situación tan crítica que, a non ser que Deus prevaleza no corazón do noso pío señor para que mostre aos seus súbditos a piedade que sinte e lle dea un comandante ou un xeral, estamos perdidos. Xa que o territorio que rodea Roma está completamente indefenso e o exarca escribe que non pode facer nada por nós, sendo el mesmo incapaz de defender a zona de Ravenna (...)”. A carta de Pelaxio contén a primeira mención ao exarcado, que supón na práctica recoñecer as conquistas lombardas. Un exarcado é unha provincia de fronteira militarizada, organizando o que queda de Italia nunha unidade defensiva.

Pelaxio pide que Gregorio interceda ante o emperador para salvar a situación contra os lombardos. Mauricio envía a Smaragdus con un exército e o título de exarca. Sen embargo, o título, que confire poderes teóricos ilimitados, depende na práctica dos recursos militares dispoñibles, e estes son insuficientes para diminuír o poder lombardo, pero si abondan para consolidar o exarcato.

outono: Philippicus devasta as chairas de Beth Arabaye, próximas a Nisibis.

os avaros ocupan (por pouco tempo) Singidinum e Viminatium e asedian Thesalónica.

Kubrat, primeiro khagan búlgaro mencionado polo seu nome nas fontes.

Yang Jiang prepara a conquista del sur, constrúe catro silos para asegurar o abastecemento da capital, Chang'an, establece as primeiras conexións por barco co sur e asina acordos cos turcos para garantir a paz no norte. Tamén constrúe un enorme canal navegable que desenvolve o comercio e o abastecemento de auga, pero tamén servirá para rápidos movementos de tropas.

decembro: Gondovaldo volve a Gallia e proclámase rei en Brives, pero o nacemento de Clotario réstalle novamente posibles adeptos. Retírase a Comminges.

579

Gosvinta e Leovixildo
leodegundia.blogspot.com

concértase o casamento de Hermenexildo e Ingunda (12 anos), filla de Sixeberto I de Austrasia (católica e ariano), quen viaxa a Toletum pero ao pasar por Agde o bispo Fronimius pídelle que non acepte converterse ao arianismo. Leovixildo entérase e trata de retirar o bispo da súa sede. Cando Ingunda chega a Toletum, Gosvinta, súa avoa, trata de convencela para que se converta pero négase e golpéaa e chega a facerlle sangue, ordena espila e somerxela nun estanque cheo de peixes para convencela, pero tampouco logra o seu propósito.

Leovixildo nomea a Hermenexildo dux en Baetica, quen pasa a residir en Hispalis, onde o bispo da cidade, Leandro, exerce gran influencia sobre el ata que finalmente se bautiza polo rito católico co nome de Xoán. Este feito constitúe en si mesmo unha rebelión contra seu pai, ariano. Leovixildo trata de entrevistarse con el pero, desconfiado, Hermenexildo négase e busca alianzas cos suevos e hispanoromanos.

Leandro, posuidor dunha biblioteca amplísima, viaxa a Constantinopla en busca de axuda contra os arianos.

Waroch II invade Rennes e o seu territorio ata Cornut. Ennius de Vanne, libre, é enviado a Angers para negociar un acordo. O duque franco Beppoleno é enviado a arrasar a Armorica, o que provoca unha nova invasión bretona que saquea os territorios de Rennes e Nantes, onde se fan coas colleitas. O bispo Félix de Nantes fracasa ao tratar de impedilo.

Peotovio (Ptuj) e Virunum (Klagenfurt) en Pannonia caen en mans dos eslavos.

a venda de bispados a quen máis pague e a forte carga impositiva (10% sobre os ingresos) provoca unha revolta no Limousin, Poitou e Armorica. Os representantes de Chilperico I son perseguidos pero as tropas reprimen duramente os altercados.

Frithuwaldo sucede a seu irmán Theodric como rei de Bernicia (Escocia) logo de que este morra loitando contra os britanos.

Cosroes I busca a paz cos bizantinos pero morre antes de poder chegar a un acordo. Mauricio fortifica as fronteiras en Armenia e Syria.

verán: Hormizdas IV sucede a seu pai Cosroes e rexeita ceder territorios e rompe as negociacións cos bizantinos. Os turcos invaden Khorasan e alcanzan Hyrcania, no Caspio.

Xuan Di abdica en Jing Di (6 anos) e actúa como rexente da dinastía Zhou do norte.

a pesar da suspensión dunha monarquía unificada, os ducados de Spoleto e Benevento conservan a súa agresividade. Farwald asedia Roma.

xullo, 30: morre Bieito I.

novembro, 3: concilio de Grado. A se patriarcal de Aquileia é transferida a Grado pero segue a ser cismática, oposta aos ‘tres capítulos’

novembro, 26: elixen e consagran sen a pertinente autorización imperial a Pelaxio II por causa do asedio lombardo; o novo papa colabora en paliar a carencia de alimentos básicos para a poboación.

o senado romano envía unha embaixada a Constantinopla cun agasallo para Tiberio II Constantino de 3000 libras de ouro e coa intención tamén de pedir axuda contra os lombardos. Esta é a última actuación do senado que testemuñan as fontes.

Pelaxio II envía con eles a Gregorio como apocrisiarius a Constantinopla.

Roma resiste o asedio lombardo e Farwald dirixise cara Classis, porto de Ravenna, do que se apodera.

os bispos de Roma teñen tanta relevancia ou máis que o exarca de Ravenna nas negociacións e relación cos lombardos.

vii. reis godos

Ataúlfo

050. Ataúlfo. Foi o primeiro rei godo: tiña saqueado Roma, casou con Gala Placidia, irmá de Honorio, emperador dos romanos; apoderouse da España Tarraconense; sentou a súa corte en Barcelona, e foi asasinado polo seu sucesor Sixerico, dous anos despois (414–417).

Teodoredo

051. Walia. Guerreou contra os vándalos e alanos; fixo a paz con Roma, que lle cedeu terras francesas, e fixo a súa corte en Tolosa (Francia) (417–420).

052. Teodoredo. Reinando el, os vándalos abandonaron Andalucía e pasaron a África; morreu gloriosamente na batalla dos Campos Cataláunicos, onde foi derrotado Atila, o terrible azote de Deus, caudillos dos hunos (420-451).

Eurico

053. Eurico. Subiu ao trono despois de ter asasinado ao antecesor, seu irmán Teodorico, e publicou o primeiro código de leis que tiveron os godos, chamado Código de Eurico, que contribuíu á cultura do seu pobo (469-484).

Recaredo

054. Leovixildo. Foi o primeiro rei godo que usou insignias reais, e como os godos profesaban a relixión ariana e soubo que o seu fillo Hermenxildo se tiña convertido ao catolicismo, desterrouno a Valencia e despois a Tarragona, nunha de cuxos cárceres sufriu martirio. A corte dos reis era xa a cidade de Toledo (572-586).

055. Recaredo. Foi o primeiro rei godo que se fixo católico, seguramente por consello de seu tío, o bispo San Leandro (586-601).

Suintila

056. Sisebuto. Protexeu as letras e as artes; foi moi relixioso, e publicou un decreto expulsando os xudeus, acto que foi censurado por San Isidoro, arcebispo de Sevilla (612-621).

don Rodrigo

057. Suintila. Foi un bo rei; quixo mudar en hereditaria a coroa dos godos, que seguía a ser electiva; unha sublevación dos magnates privouno do trono, pero non da vida (621-631).

058. Wamba. Rexeitou a coroa cando foi elixido rei; pero obrigárono a aceptala con ameazas de morte; gobernou con enerxía e honradez, e destruíu a armada dos árabes, que por primeira vez tentaron desembarcar en España (672-680).

059. Don Rodrigo. Descoidou os intereses da nación; o malestar fíxose xeral, e os árabes invadiron o chan español, acabando coa monarquía visigótica (709-711).

a "súa" historia de España

601

imaxe de Leandro en barro cocido,
portada sur catedral de Sevilla, s. xv

marzo, 10: eclipse total de sol en Exipto e Persia.

marzo, 13: morre Leandro, bispo de Hispalis. Sígueo Isidoro (31 anos).

xuño, 22: Gregorio I envía a Mellitus, Justus, Honorio e outros cara Britannia para que apoien a Agostiño de Canterbury; levan un palio para que Canterbury se poida converter en arcebispado; portan o libellus responsionum.

agosto: Pedro derrota aos avaros nunha gran batalla xunto ao Danubio, preto da actual Belgrado.

novembro: casamento de Teodosio, fillo de Mauricio.

decembro: tamén morre Recaredo, sucedido por Liuva II (18) fillo seu.

 Arnual, bispo de Metz.