437

nummus de Valentiniano III

Aetius e Sixisvulto, cónsules.

en Constantinopla a influencia de Melania é reforzada pola conversión de Volusianus no leito de morte: se algo era necesario para convencer á piadosa corte oriental do desexable do casamento proposto, a conversión aclara todas as dúbidas. Logo do loito, Melania abandona Constantinopla: coa súa reputación e devoción persoais conseguiu o propósito público da súa misión e reafirma os vínculos entre a corte cristiá e os santos lugares: antes de marchar insiste ante o emperador na conveniencia de que a emperatriz emprendera unha peregrinación.

Melania e o seu home manteñen coas súas doazóns as conexións iniciadas Melania a Vella (avoa súa) e o seu círculo: a igrexa de Xerusalem beneficiárase da liquidacións dos seus bens. Había en Constantinopla persoas agradecidas, coma o presbítero Tigrius, leal apoio de Xoán Crisóstomo, que padecera tortura e exilio en Mesopotamia logo da caída do bispo.

a viaxe de regreso de Melania ao seu mosteiro durou seis semanas. O seu biógrafo pon especial énfase na ansia da protagonista por volver a tempo para as liturxias de semana santa, a pesar das pésimas condicións dos camiños durante a invernía.

mentres Aetius está atuado loitando contra os xermanos en Belgica, o seu xeral Litorius derrota a bacauda en Armorica, matando a Tibatto e outros líderes. Logo marcha ás presas a Narbo para liberala do asedio de Teodorico I, que se aproveita dos problemas no norte. No continxente romano hai unha ampla presenza huna.

maio, 26: morre Xermanus en Roma, viaxara alí para interceder polos rebeldes de Armorica. Outros, porén, retrasan a súa morte a 448 e din que volveu visitar Britannia.

xullo, 2: Valentiniano III cumpre 18 anos e remata a rexencia de Gala Placidia, inda que segue a ter influencia considerable.

en Britannia (segundo a historia brittonum) Ambrosius Aurelianus, líder romano-britano, derrota os anglo-saxóns baixo Vortigern en Wallop. Domina o oeste da illa.

K’inich Yax K’uk’ Mo’, fundador da civilización maia de Copán, morre logo de reinar once anos.

un sínodo en Constantinopla cuestiona os dereitos de Roma sobre Illyricum. Proclus tenta materializar a decisión pero Sixto III lembra aos bispos da zona as súas obrigas cara o vicario en Thessaloniki.

outubro, 29: casan Valentiniano III a filla de Teodosio II, Licinia Eudoxia en Constantinopla. Fan inverno en Thessaloniki antes de volver a occidente.

os vándalos operan en Sicilia.

morre Syrianus en Atenas e Proclus (nado c. 410 en Constantinopla, dato deducido polo seu discípulo Marinus en base a un horóscopo) accede á cabeza da Academia.

427

dracma de prata coa efixie de Bahram V
ceca de Kandahar
www.ancientresource.com

Flavius Hierius e Ardaburius, cónsules.

Aetius rende contas en Ravenna e demanda máis poder para contrarrestar os visigodos e os francos renanos.

Pannonia prima está totalmente na órbita huna. Constantinopla ocupa a Pannonia secunda para avanzar pola liña do Danubio, máis doada de defender contra os hunos. Sirmium, antiga residencia imperial sobre o Save, é clave como nodo de comunicacións. Valentiniano III non recoñece esta ocupación.

Bonifacio casa con Pelaxia, ariana, e é convocado por Gala Placidia en Ravenna por consello do magister militum Felix. Rexeita obedecer.

Honoratus, bispo de Arelate.

Felix debe asentar a súa autoridade persoal fronte os seus rivais. O seu éxito supón tamén reforzar a influencia de oriente en occidente. En coordinación con Constantinopla traballa para recuperar o control das Pannonias (a fortaleza de Aetius baséase no uso de hunos como foederati).

logo de que outros xerais foran derrotados, Felix envía unha expedición a Africa encabezada polo comes Sixisvulto, que asedia e toma Hippo Regius e Carthago.

Sixisvult é ariano e envía a Maximino, bispo ariano no seu séquito, a polemizar con Agostiño. Maximino escribe tractatus contra iudaeos: reflicte unha postura defensiva ante o atractivo do xudaísmo en Africa. Entre outros temas trata da circuncisión, rexeitada por ser marca infamante, negándolle a súa garantía de salvación. O tema xa estaba presente por unha lei de Teodosio II e Honorio (417), que prohibía que os xudeus circuncidaran os seus servos cristiáns. Evagrio usaría logo en altercatio argumentos semellantes e Rutilio Namaciano considerábaos raza inmunda porque “mutilan sen piedade a extremidade do membro xenital”, unha “loucura” e unha “extravagancia” propias dunha “banda de escravos impostores”.

por que cando o corpo humano empeza a perder valor o antixudaísmo rexeita a circuncisión? inda se distinguía entre lexislación civil e relixiosa, cada unha coas súas propias sancións. A relixiosa non podía permitir unha práctica cruenta, frecuente no terreo estatal e profano, e máis cando esa práctica acabou por converterse nun distintivo entre homes libres e escravos.

tractatus contra iudaeos será admirada na corte ostrogoda, onde Teodorico mandará facer copias no scriptorium de Verona: hoxe consérvase incluído no codex veronensis, datable entre fins do s. v e inicios do s. vi. Ignoramos ata que punto os arianos de Tolosa seguiron tamén esta doutrina e canto puido influír no seu comportamento cara os xudeus. Con Teodorico II (453-466) xa puideron sentirse ecos, pero moito máis con Alarico II (484-507), quen casou coa ostrogoda Thiudigoto, caendo na órbita amala (o seu fillo chamouse Amalarico): o único período do que temos información directa sobre os xudeus.

os vándalos e alanos seguen atacando Africa e as Baleares.

Hydacio é ordenado bispo de Aquae Flaviae.

Bahram V rexeita ataques dos hephtalitas, procedentes de Asia central, mandando unha forza expedicionaria cara Khorasan, ocupada polo khagan hephtalita, morto polos persas en Merv. Isto afrouxa a presión na fronteira oriental do imperio romano.

Jangsu transfire a capital do reino Goguryeo dende a fortaleza de Gungnae (actual Ji’an), na beira do río Yalu, a Pyongyang.