Amosando publicacións coa etiqueta Vitalianus. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Vitalianus. Amosar todas as publicacións

venres, 22 de novembro de 2013

520

Boethius
www.wikipedia.de
Rusticus e Vitalianus, cónsules.

Teodorico nomea a Boethius magister officiorum; é un home de ciencia, un helenista que traduce obras de Aristóteles ao latín e trata de atopar vías de comunicación entre este autor e Platón.

Teodorico ordena a construción en Ravenna do templo de Vital e do que se denominará ‘mausoleo de Teodorico’.

morre a filla de Teodorico casada con Sexismundo, rei burgundo, que casa coa filla de Theuderico de Austrasia. Esta muller intriga contra Sixerico, fillo da primeira muller e acúsao de conspirar contra seu pai. Sexismundo estrangúlao. Teodorico decide vingar a morte de seu neto e forxa unha alianza co resto de fillos de Clodoveo.

febreiro, 20: Epifanio, patriarca de Constantinopla.

morre Hormisdas, sucedido por Xoán I.

xullo: Vitalianus é asasinado. Sabbatius xa cansara das súas continuas exixencias.
                                                
tropas de Trasamundo, rei vándalo, son derrotadas por un tal Cabaon, xefe de cameleiros.

polo que se pode deducir de Casiodoro (Variae III, 35) Rómulus Augústulus inda vive no seu retiro.

Prisciano, gramático latino, escribe institutiones grammaticae en Constantinopla. codifica este manuscrito en 18 volumes, que serán amplamente usados posteriormente. Será a base da gramática especulativa.

Sana’a, capital dos himjaritas.

Pabo Post Prydain, rei dos Pennies (norte de Britannia), abdica e divide o reino entre dous fillos. Retira a Anglesey coma ermitán.

East Anglia xorde como configuración política (actuais condados de Norfolk e Suffolk e quizás a parte leste dos Fens)

Budicca II retorna a Cornualles e reclama a xefatura britana.

Bodhidharma, monxe budista, chega a Luoyang e viaxa ao reino Wei do norte, ao mosteiro shaolin.

518

www.cgbfr.es
Paulo, cónsul único.

abril, 17: Xoán II de Capadocia, patriarca de Constantinopla.

xullo, 8 (de noite): morre Anastasius (88 anos), que ten abolido a venda de maxistraturas, reformado os impostos e o sistema monetario; e deixa a tesouraría imperial en excelente estado.

xullo, 9: Flavius Xustino, comes excubitorum (300 homes de elite) é proposto polos oficiais cortesáns e elixido emperador co apoio do senado; provén dunha familia de campesiños macedonios, soldado rufo e sen instrución. Theocritus, outro aspirante, é arrestado por conspiración e executado.

o cerebro é o sobriño do novo emperador, Flavius Petrus Sabbatius (logo Xustiniano), que sabe eliminar todos os posibles rivais e facer popular a seu tío.

xullo, 20: concilio en Constantinopla no que, por consello de Sabbatius, se promove unha reconciliación con Hormisdas e o catolicismo e se persegue o monofisismo e calquera outra herexía. Pese a iso, Vitalianus rebélase novamente, pero é aplacado con máis concesións.

setembro, 29: Severus, patriarca de Antioquía, é deposto polas súas crenzas monofisitas e é substituído por Paulo o Xudeo.

hai evidencias de cregos gregos en Hispania: Hormisdas escribe aos bispos explicando que facer se os gregos desexaran comungar nas igrexas locais e se adherirán ás ensinanzas de Acacius. Tamén aconsella a celebración dun concilio anual.

durante un período de rivalidade entre francos e turinxios nace Radegunda, filla de Berthar, un dos tres reis turinxios.

Un tremor de terra destrúe Scupi en Illyricum na anterior Moesia Superior.

Jabalah IV, novo rei ghassanida, invade Palestina pero é derrotado por forzas bizantinas dirixidas polo dux Romanus.

xoves, 24 de outubro de 2013

515

lume grego
wikipedia.org
Florentius e Anthemius, cónsules.

xaneiro, 12 & maio, 14: baixo presión de Vitalianus, Anastasius envía dúas cartas a Hormisdas, quen lle convida a presidir un concilio en Heraclea para acabar co cisma de Acacius.

agosto, 11: parte unha embaixada de Hormisdas a Constantinopla encabezada por Enodio de Pavía e Fortunatus de Catania para tentar reconciliar as igrexas occidental e oriental. Hormisdas exixe que os bispos de oriente recoñezan Calcedonia e o tomus de León I. As negociacións fracasan polo rexeitamento imperial de condenar a Acacius.

setembro, 22: Avitus de Vienne consagra un mosteiro a Mauricio fundado por Sexismundo, rei burgundo.

outono: Anastasius non cumpre o pactado e Vitalianus asedia a capital por terceira vez. Captura o barrio de Sycae (Gálata) e acampa alí.

Anastasius concede a Marinus, anterior prefecto do pretorio do leste, a xefatura do exército e este derrota a flota rebelde co ‘lume grego’. Vitalianus tamén é derrotado en terra e vaise agochar na area de Dobruja.

Anastasius celebra e encabeza unha procesión, como signo da súa vitoria, cara ao Sosthenion e asiste un servizo de acción de grazas na igrexa local, adicada ao arcanxo Miguel.

morre a emperatriz Ariadna, soterrada nos Santos Apóstolos, e que influía en Anastasius a favor do monofisismo. Agora Anastasius muda o seu parecer e así tamén calma os ánimos na capital e mellora as relación con occidente, iniciando contactos co bispo de Roma e outros aristócratas italianos.

Teodorico casa a súa filla Amalasunta con Eutarico, que morre pouco despois, sen poder así conectar dinasticamente ostrogodos e visigodos.

Teodorico detén os ataques vándalos sobre os seus territorios ameazando con invadir Africa.

o bautismo é obrigado incluso para os que xa din ser cristiáns.

Os francos de Theuderico I de Austrasia frean incursións dos getas de Escandinavia dirixidos por Hygelac.

Anastasius ordena a masacre dos pagáns da cidade árabe de Zoara e a demolición do templo do deus local Theandrites.

Olympiodorus escoita unha conferencia de Ammonius Hermiae en Alexandría sobre o Gorxias de Platón.

luns, 21 de outubro de 2013

514

Hormisdas
es.wikipedia.org
Casiodoro, cónsul.

Vitalianus asedia novamente Constantinopla, esta vez con tropas búlgaras e unha flota de 200 naves. Anastasius transixe e noméao magister militum per Thracias.

morre Simmacus, sucedido por Hormisdas, casado, e inimigo declarado do monofisismo e por tanto crítico e esixente con Constantinopla.

Enodio, elixido bispo de Pavía: gobernará a súa diócese co celo e autoridade dun discípulo de Epifanio. Hormisdas enviouno dúas veces a Constantinopla, onde Anastasius favorecía os monofisitas. Ambas misións fracasaron. Ao fin da segunda embaixada, o santo viuse obrigado a facerse á mar un vello navío destartalado, con grave perigo de naufragar, e co veto para desembarcar nalgún porto de oriente. A pesar de todo, chegou san e salvo a Italia e regresou a Pavía.

pertencía a unha ilustre familia establecida en Gallia e nacera en Arelate; en todo caso, pasara os primeiros anos en Italia e Mediolanum, baixo a tutela dunha tía. Despois da morte desta, casou pero moi cedo sentiuse chamado ás sagradas escrituras. A súa esposa, moi rica, que o tiña sacado da pobreza, accedeu á separación e ela mesma ingresou nun convento.

xa era un bo orador, ordenouno Epifanio de Pavía e, desde entón, consagrouse ao estudo das ciencias sagradas e o ensino; escribiu daquela unha apoloxía de Símaco e do sínodo que condenara o cisma dos partidarios de Laurentius: "Deus quere certamente que os homes xulguen os homes; pero tense reservado para si mesmo o xuízo do Pontífice da Sé Suprema." Enodio foi elixido para pronunciar o panexírico de Teodorico, a quen só alabou polas súas vitorias e éxitos temporais.

Enodio escribiu a vida de Epifanio de Pavía (finado en 496) e a de Antonio de Lerins. Foi un dos últimos representantes da antiga retórica: inda que os seus escritos non carecen de valor histórico, tenden á verbosidade, son inintelixibles por momentos e están cheos dos convencionalismos da literatura mitolóxica da Roma pagá. Segundo el mesmo, durante una violenta febre da que os médicos dérono por morto, recorreu a Deus e recobrou a saúde. Por iso escribiu eucharisticon ("acción de grazas"), na que conta brevemente a súa vida e, sobre todo, a súa conversión.

Rudravarman comeza o seu período á fronte do reino Funan.

Cissa sucede, segundo a lenda, ao seu pai Aelle, como rei de Sussex.

513

Thracia, orixe da revolta de Vitalianus
de.wikipedia.org
Probus e Clementinus, cónsules.

revolta de Vitalianus, comes foederatorum en Thracia e godo de orixe, que apoia Chalcedon en contra de Anastasius, monofisita. O exército regular da diocese apoia a revolta; tamén os federados bárbaros e a poboación local, pero tamén recibe apoio de Teodorico.

Anastasius reduce impostos nas provincias de Bithynia e Asia para evitar que se unan á revolta.

un exército de 60000 homes asedia Constantinopla. O campamento está no suburbio de Hebdomon.

Anastasius envía unha embaixada baixo o cónsul Patricius para iniciar negociacións. Vitalianus fixa as súas condicións: restauración da ortodoxia de Chalcedon e o asentamento dos foederati de Thracia.

Vitalianus acepta un acordo e devolve o seu exército á Baixa Moesia. Logo de certas escaramuzas non decisivas, Anastasius envía un exército (80000) baixo o seu sobriño Hypatius.

Vitalianus derrota os bizantinos en Acris (Bulgaria) na costa do Mar Negro. Ataca os seus campamentos fortificados e logra unha derrota demoledora, aniquilando unha gran parte do exército imperial.

Xuño, 11: Cesarius de Arelate é nomeado vigario apostólico de Gallia e Hispania.

Khavad I adopta a doctrina dos mazdeístas e quebra a influencia dos magnates.

a comunidade xudía rebélase en Ctesiphonte contra o mazdeísmo e estable un reino xudeu independente que durará sete anos.

Vigor chega a bispo de Bayeux. Oponse ao paganismo e funda un mosteiro, que se fará famoso posteriormente (Saint-Vigor-le-Grand).

Drust mac Uudrost, rei dos pictos.

primeira edición ilustrada do Rhizotomikon de Crateo.