 |
| Hormisdas es.wikipedia.org |
Casiodoro, cónsul.
Vitalianus asedia novamente
Constantinopla, esta vez con tropas búlgaras e unha flota de 200 naves. Anastasius transixe e noméao magister militum per Thracias.
morre Simmacus, sucedido por Hormisdas, casado, e inimigo declarado
do monofisismo e por tanto crítico e esixente con Constantinopla.
Enodio, elixido bispo de Pavía:
gobernará a súa diócese co celo e autoridade dun discípulo de Epifanio. Hormisdas enviouno dúas veces
a Constantinopla, onde Anastasius favorecía os monofisitas. Ambas misións
fracasaron. Ao fin da segunda embaixada, o santo viuse obrigado a facerse á mar
un vello navío destartalado, con grave perigo de naufragar, e co veto para
desembarcar nalgún porto de oriente. A pesar de todo, chegou san e salvo a
Italia e regresou a Pavía.
pertencía a unha ilustre familia establecida en Gallia e nacera en Arelate;
en todo caso, pasara os primeiros anos en Italia e Mediolanum, baixo a tutela dunha tía. Despois da morte desta, casou
pero moi cedo sentiuse chamado ás sagradas escrituras. A súa esposa, moi rica,
que o tiña sacado da pobreza, accedeu á separación e ela mesma ingresou nun
convento.
xa era un bo orador, ordenouno Epifanio de Pavía e, desde entón, consagrouse
ao estudo das ciencias sagradas e o ensino; escribiu daquela unha apoloxía de Símaco
e do sínodo que condenara o cisma dos partidarios de Laurentius: "Deus quere certamente que os homes xulguen os
homes; pero tense reservado para si mesmo o xuízo do Pontífice da Sé Suprema."
Enodio foi elixido para pronunciar o panexírico de Teodorico, a quen só alabou polas súas vitorias e éxitos temporais.
Enodio escribiu a vida de Epifanio de Pavía (finado en 496) e a de Antonio de Lerins. Foi un dos últimos
representantes da antiga retórica: inda que os seus escritos non carecen de
valor histórico, tenden á verbosidade, son inintelixibles por momentos e están cheos
dos convencionalismos da literatura mitolóxica da Roma pagá. Segundo el mesmo, durante
una violenta febre da que os médicos dérono por morto, recorreu a Deus e
recobrou a saúde. Por iso escribiu eucharisticon
("acción de grazas"), na que conta brevemente a súa vida e, sobre
todo, a súa conversión.
Rudravarman comeza o seu período á fronte do reino Funan.
Cissa sucede, segundo a lenda, ao seu pai Aelle, como rei de Sussex.
Ningún comentario:
Publicar un comentario