516

mosteiro adicado a Mauricio
fundado por Sixismundo

Petrus, cónsul único.

morre Gundobado, rei burgundo e antigo magister militum praesentalis, e o seu fillo Sixismundo, é o rei único. É xenro de Teodorico e católico. Anastasius noméao patricius.

a rotura do dique de Fushan causa máis de 10000 mortos. A obra fora construída polos Liang para deter a invasión dos Wei do norte.

abril, 30 (ata maio, 15) Sixismundo convoca un concilio en no mosteiro recén fundado. Institúese a laus perennis, a salmodia perpetua. Avitus de Vienne pronuncia un discurso contra o arianismo.

novembro, 6: concilio en Tarraco. Participa Nebridio de Egara.

511

austrasia - wikipedia.org

Félix e Secundinus, cónsules.

Trasamundo (tamén inimigo de Teodorico) apoia a Xesaleico economicamente para que reemprenda a súa campaña en Hispania pero este é traizoado e abandonado polos seus partidarios en Barcino cando ía ser atacado polos ostrogodos ao mando de Ibbas. Tenta fuxir cara os burgundos pero é capturado e morto.

revoltas e enfrontamentos nas rúas de Antioquía entre partidarios do patriarca Flaviano II e o emperador Anastasius, monofisita.

agosto, 7: o emperador destitúe a Makedonios II como patriarca de Constantinopla e substitúeo por Thimotheos I, monofisita. Isto provoca tamén revoltas na capital, onde a residencia do prefecto do pretorio Marinos de Apamea é saqueada.

concilio en Orleáns convocado por Clodoveo ao que acoden bispos de toda Gallia. Regúlase o credo e a organización da igrexa no ámbito franco logo das novas anexións. Estréitanse vínculos entre monarquía e igrexa; o rei terá gran influencia á hora de nomear bispos.

o termo Gallia vai quedando en desuso: chaman Neustria (terra nova) aos últimos territorios conquistados, mentres os antigos denominaranse Austrasia (terra do leste). En Neustria distínguese a parte norte, propiamente franca, da parte sur, a que fora goda, onde os costumes romanos estaban moito máis enraizados. Esta parte conservou o nome romano de Aquitania.

Neustria e o norte de Austrasia seguirían dominadas polos francos salios, que adoptaron o latín como lingua, o mesmo que os burgundos; pola contra, alamanos e ripuarios conservaron a lingua xermánica.

Clodoveo reforza a súa posición coa axuda de Anastasius, que lle concede títulos oficiais romanos. En realidade, Constantinopla pretende contrarrestar a influencia de Teodorico. Clodoveo é católico inda que sexa ambicioso, traizoeiro, bárbaro, despótico e belicoso; Teodorico é ariano inda que leal, ilustrado e bo gobernante.

novembro, 11: morre Clodoveo (46). Divide os territorios entre os fillos seguindo o uso xermánico: Theuderico, primoxénito pero bastardo, reina en Remensis (Reims) e Metensis (Metz), onde habitan ripuarios e alamanos; Chlodomiro en Aurelianum (Orleáns), a parte central de Neustria; Childeberto en Parisiensis, a parte sur de Neustria; e Clotario Noviodunum (Soissons).

o reino burgundio segue en mans de Gundobado.

os reis apóianse nas cidades para recadar impostos, recrutar exércitos e manter a lei e o orde. O imposto sobre as terras faise cada vez menos relevante, como noutros reinos xermánicos. O representante real é o comes civitatis, que colabora co bispo. As cidades conservan a súa importancia e o rei mantén contacto viaxando e visitando permanentemente as diversas rexións que controla de xeito itinerante. Tamén van xurdindo residencias reais pouco a pouco. Polo tanto, non hai unha capital como tal.

Teodorico pon en circulación uns novos tremises de ouro de excelente peso e calidade para o pago do tributo dos visigodos, pronto imitados por burgundos e francos.

Amalarico reina baixo a rexencia de Teodorico; casa coa filla de Clodoveo.

en Arelate Cesarius funda as primeiras comunidades relixiosas femininas de occidente.

un monde chamado Euxipio escribe dunha comunidade no Monte Titano. Outro monxe que vive alí xa o denomina ‘San Marino’. É a primeira evidencia histórica da existencia da república.

508

Lutecia en 508
representación de Jean Baptiste Bourgignon d'Anville (1697-1782)
commons.wikipedia.org

Venantius e Celer, cónsules.

Clodoveo captura Tolosa e parte do thesaurus godo. Establece a súa corte en Lutecia e recibe o nomeamento de patricius por parte de Anastasius.

Teodorico I comprende que debe ser máis agresivo contra Clodoveo e asina unha alianza con Xesaleico e entre ambos preparan un exército godo unido para enfrontarse aos francos.

xuño, 24: data da reunión do exército godo, cuxos preparativos de campaña son encomendados a Liberius. O exército atravesa o territorio do bispo Severo cometendo desmáns, o que motiva a Teodorico a enviar ao bispo 1500 sólidos en concepto de reparación para os propietarios afectados. Unha vez asentado o exército o rei ordena que aos civís se lles restitúan os seus dereitos e obrigas conforme ao dereito romano.

Clodoveo non pode tomar Carcassona, onde estaba o resto do thesaurus godo, que é trasladado a Italia.

a flota bizantina ataca o sur de Italia, Tarento.

batalla de Netley: Cerdic de Sussex penetra en Britannia cun exército e derrota ao xefe britano Nudd-Lludd.

inverno: todos os ríos de Britannia están xeados durante máis de dous meses.

o xefe beréber Masuna titúlase ‘rei dos mauros e dos romanos’.

revolta Tölech (lago Balkash) contra os ávaros.

Gundobado asedia Arelate. Pero o exército godo conxunto ao mando de Ibbas fai que se retire.

507

Buda pequeno de Bamiyan
commons.wikipedia.org

Anastasius e Venantius, cónsules.

Clodoveo, xunto con francos do Rhenus baixo Chloderico, armoricanos e tamén continxentes galo-romanos da Auvernia ás ordes de Apollinaris, derrota os visigodos baixo Alarico II en Vouillé, nas proximidades do décimo miliario desde Pictavia.

Alarico II morre en combate, dise que atravesado pola espada do propio Clodoveo, pero o seu fillo Amalarico consegue fuxir cara Hispania. Os godos elixen a Xesaleico, bastardo do rei.

ante o avance dos francos e os burgundos, Xesaleico retírase cara o sur e refúxiase primeiro en Narbo e logo en Barcino. Clodoveo e Gundobado repártense áreas de influencia nos territorios godos en Gallia.

Clodoveo envía ao seu fillo Theuderico a capturar todo o territorio limítrofe cos burgundos ata Clermont-Ferrand, mentres el conquista Burdigala, onde pasa o inverno.

Anastasius ordena que unha flota bizantina composta por 100 naves ataque a costa sur de Italia.

Hermanafrido, rei turingo, casa con Amalaberga. É correxente con seus irmáns Baderico e Bertachar.

os alamanos usan cadaleitos e utensilios de madeira nos seus enterramentos.

ante a alarma que crean as depredacións eslavas e búlgaras en Thracia constrúese o denominado ‘muro de Anastasius’ dende o Mar Negro á Propontis.

Keitai, 26º emperador de Xapón.

eríxese o ‘Buda pequeno de Bamiyan’.

500

arte-historia.com
interior de Apolinar o Novo

Patricius e Hypatius, cónsules.

batalla de Mons Badonicus: “os romanos” (unha coalición de britanos e celtas) vencen os anglosaxóns, contendo a penetración destes ás zonas interiores de Britannia. O ano é aproximado e o lugar pode ser a zona de Bath. O líder xermano podería ser Aelle de Sussex ou Cerdic de Wessex; o lider romano, segundo lendas posteriores, sería o que daría lugar á lenda de Artús.

Britannia estaría xa dividida en sete reinos (heptarquía).

ao parecer, un grupo de emigrantes escotos parte de Dál Riata (norte de Hibernia), conducidos por Fergus Mor, e aséntase nas costas occidentais de Caledonia, que tamén se considera parte do reino, polo que é coñecido tamén como Dál Riata. Non sendo os primeiros escotos no lugar si son os primeiros que logran unha organización alén do simplemente tribal. A existencia histórica de Mor é cuestionable (Anais de Tigernach)

o reino de Munster en Hibernia pasara xa o seu período de maior apoxeo e agora divídese en dúas partes (Desmond, norte e Thomond, sur) gobernadas por dúas ramas da familia real de Munster (os Eoghan Mor): os MacCarthy en Desmond e os O'Brien en Thomond.

constrúese o monumento coñecido como “pedras de Ale” en Suecia.

o imperio chinés está gobernado pola dinastía Qi. Ao norte, o reino bárbaro de Wei fai de protección frontes aos ataques de varios pobos, especialmente os Yuan-Yuan. Ao sur o imperio chinés apoia ao reino Fu-nan coa esperanza de que domine o reino de Shampa, pero os intentos resultan infrutuosos.

Xuan Wu Di, novo emperador do norte.

aparecen os primeiros teóricos da literatura: Liu Xie escribe o Dragón cravado no corazón da literatura, onde combate o preciosismo e defende que o obxectivo da literatura é describir situacións e sentimentos reais, á vez que proporciona criterios “obxectivos” para xulgar unha obra.

en Roma, e outros lados, xa non hai necesidade de esconderse e cesan de producirse máis enterramentos en catacumbas.

Trasamundo casa con Amalafrida, irmá viúva de Teodorico, que aporta unha gran dote e unha tropa goda de elite de 5000 homes.

mercadores árabes establécense no norte de Etiopía.

Persia e India están conmocionadas polos hunos, se ben Khavad está facéndose co control do imperio grazas á axuda dos propios hunos.

os cristiáns de Persia, Armenia e o reino árabe de Hira adoptan o nestorianismo. Os nestorianos difunden novamente a cultura grega a Persia, antes erradicada polos sasánidas.

aparece o mazdeísmo, creado por Mazdak, que propón unha doutrina semellante ao maniqueísmo, un modo de vida ascético e comunista. Denuncia os intereses da nobreza e o poderío dos sacerdotes, co que se gañou a animadversión de ambos sectores.

o declive huno en occidente tamén permite a expansión dos eslavos, que asimilan parte dos invasores asiáticos e deixan de ser os campesiños dóciles que foran baixo os cimerios, sármatas, godos e hunos. Mudan en guerreiros, pero sen deixar as prácticas campesiñas. Mentres os xermanos só eran guerreiros e escravizaban os traballadores dos territorios conquistados, os eslavos conquistan un territorio e forman familias, labran a terra e absorben os nativos.

colonizan lentamente o territorio dende os Balcáns ata as actuais Rusia e Ucraína, e a poboación desas zonas “eslavízase” completamente.

ocupan territorios xunto ao Danubio e son a nova ameaza bárbara para a pars orientis.

o clima, relativamente estable e favorable desde 300, empeza a cambiar no este do Mediterráneo cara circunstancias máis desfavorables. É un cambio gradual que cubre case un século. Secan as fontes e son cubertas por dunas de area.

este cambio produce un desastre económico, xa que o sistema se basea na agricultura, que comeza a colapsar en áreas que dependían da auga: as chuvias decrecen e o aumento de anos de seca leva ao empobrecemento das terras, a fame e o abandono de terras. A poboación volve a unha economía que se basea máis no pastoreo. Este proceso afecta primeiro e máis directamente aos grandes asentamentos. Os anos prolongados de seca e os factores políticos producen cambios que terminan por causar o abandono final de moitos asentamentos.

nunha carta a un tal Xerome de Elusa, amigo seu, Procopio de Cesarea describe como as raíces das viñas están expostas ao aire por culpa dunha combinación de seca e ventos inclementes en Gaza.

Roma non forma parte do imperio pero os seus habitantes seguen a denominarse romanos. Constantinopla é a nova Roma, o latín é a lingua administrativa inda que o poboación fala grego e as institucións eran as tradicionais, modificadas pola adopción do cristianismo como relixión oficial.

a polémica máis importante á que sen enfronta Anastasius é a pugna entre catolicismo e monofisismo. Exipto e Asia Menor, liderados polos patriarcas de Alexandría e Antioquía, mudaron monofisitas para oporse ao patriarca de Constantinopla, e na capital o clero estaba dividido. Desde un punto de vista político, o dilema era que apoiar o monofisismo supuña conseguir a lealdade das provincias, pero tamén a ruptura con occidente (totalmente católico) e, por conseguinte, cerraba as portas a unha posible reconstrución do Imperio; por outra parte, apoiar o catolicismo podía facilitar que a poboación occidental se puxera de parte dos exércitos imperiais se lograban ocupar un territorio, pero a costa de perigosas tensións internas. Esta alternativa non era moi prometedora, pois tamén estaba a rivalidade entre o papa de Roma e o patriarca de Alexandría, rivalidade que non se resolvía inda que ambas igrexas aceptaran a doutrina católica. Tal vez por iso Anastasius se decantou polo monofisismo.

alguén, no norte de Italia, escribe o codex argenteus, unha versión da Biblia traducida ao godo por Wulfila.

a polémica sobre as diferenzas teolóxicas vese multiplicada por un fenómeno sociolóxico: en Constantinopla popularizáranse as carreiras de carros. Ao inicio había dous equipos, que se distinguían polas cores das súas traxes: os vermellos e os brancos, pero a medida que se popularizaban máis creáronse dous equipos máis: os azuis e os verdes, que finalmente foron maioritarios e eclipsaron os outros dous. Pero a rivalidade medrou tanto que se estendeu á política e á relixión; os azuis eran católicos e os verdes monofisitas.

cando Anastasius apoia o monofisismo atopa media cidade descontenta, provocando motíns e disturbios, cada vez máis frecuentes.

os xudeus redactaron a Guemará babilónica, comentarios á Mishná que deron lugar a unha segunda versión do Talmud, polo que se distingue entre o Talmud de Xerusalem e o de Babilonia; este último o máis difundido e o que ten desempeñado un papel principal na teoloxía xudía.

francos e burgundos libran unha batalla en Aedunense: Gundobado, sen saber do pacto segredo, contaba con reforzos de seu irmán Godexiselo pero estes non chegan e é derrotado. Gundobado consegue fuxir e chegar a Avignon. Mentres Clodoveo toma Lugdunum e Vienne. Tropas de Teodorico móvense cara a Provenza para conter a Clodoveo.

onde e refuxia e consegue que Clodoveo acceda a recoñecelo rei a cambio de pagarlle tributos.

Gundobado, presionado polo acercamento dos bispos a Clodoveo, tamén se fai católico xunto co seu fillo Sexismundo. Pasan a gobernar xuntos.

Gundobado derrota a Godexiselo, que é axustizado.

Clodoveo lexisla (lei sálica: un artigo nega que as mulleres poidan herdar terras, con repercusións na historia posterior de Europa).

Bieito de Nursia, mozo da aristocracia, decide abandonar Roma, onde estudara retórica, filosofía e dereito, para retirarse ao deserto de Subiaco, en Italia, onde o monxe Román, lle impón os hábitos monásticos.

chega a Roma a vivir Dionisio Exiguo. Alí, como membro educado da curia romana, traduce do grego ao latín 401 canons eclesiásticos, incluíndo os canons apostólicos e os decretos dos concilios de Nicea, Constantinopla, Chalcedonia e Sardis, e tamén unha colección das decretais dos papas dende Siricius ata Anastasius II. Estas coleccións tiveron grande autoridade no oeste e inda guían as administracións eclesiásticas. Dionisio tamén escribe un tratado de matemáticas elementais. Beda e Félix fixeron del abade inda que Casiodoro, amigo seu, di nas Institutiones que todavía era monxe ao final da súa vida.

Fulxencio de Ruspe, de visita en Roma, di: “que marabillosa debe ter sido a Xerusalem do ceo, cando esta cidade terreal brilla como o fai.” A vida de Roma non sufre gran alteración: o senado reúnese regularmente e as grandes familias aristocráticas manteñen en todo o seu estatus e as súas enormes propiedades; celébranse os xogos no circo; o grao segue a ser distribuído coma sempre; florecen as escolas e hai unha brillante vida cultural e social.

en Ravenna construción do baptisterio ariano e de Apolinar o Novo.

setembro, fin: Teodorico I abandona Ravenna e chega a Roma, onde entra triunfalmente. Publica o edictum theodorici regis, tratando de impor a lei romana a todos os seus súbditos, independentemente da súa orixe étnica. Restaura a organización política e administrativa da cidade (senado, prefecto da cidade, gobernadores provinciais, e curias municipais).

o edictum theodorici regis era incluído pola maioría de autores dentro do dereito ostrogodo, inda que algúns din que sería visigodo. Consta dun prólogo, 155 capítulos e epílogo e contén disposicións tomadas do dereito romano tardoantiguo (códigos gregoriano, hermoxeniano e teodosiano).

xunto con outras leis da época xa se distancia do principio de personalidade e se aproxima ao de territorialidade en canto á súa aplicación, xa que debía ser observado tanto por “romanos” como “bárbaros”. Trata de regular problemas territoriais nos lugares onde conviven romanos e bárbaros e hai problemas de asentamento.

hai teorías distintas sobre a súa autoría. Ata 1953 supúñase que era obra de Teodorico pero a partir de aí italianos coma Piero Rasi e Giulio Vismara identifican ao rei coma Teodorico II. Álvaro d’Ors supón que é obra dun gobernador ou prefecto do pretorio das Galias durante Teodorico II; quizás Magno de Narbo, de quen se sabe que dictou normas xurídicas aos godos (segundo Sidonio) e inda que contén costumes xermánicos, está fondamente xermanizado.

expansión das culturas de Perú.

enorme erupción do volcán Barú (Centroamérica).

fundación de Uxmal, cidade maia.

499

Avitus de Vienne
tedeum-laudamus.blogspot.com

Iohannes, cónsul único.

marzo, 1: Teodorico intervén no conflito entre Laurentius e Simmacus. Nun sínodo en Roma onde participan 72 bispos, Laurentius é deposto e recibe unha sé episcopal en Nocera, Campania.

abril, 26: Xiao Wen Di morre de fame na súa capital de Luoyang. Sucédeo Xuan Wu Di (16 anos), que nomea a seu tío Yuan Xie governador provincial, pero que se fará temporalmente rexente.

setembro, 2: Gundobado xunta en Lugdunum un concilio de bispos do sur de Gallia: Avitus de Vienne defende a ortodoxia contra o arianismo, sen lograr mudar a fe de Gundobado.

alianza secreta entre Clodoveo e Godexiselo, corexente burgundo, contra Gundobado: pactan un ataque conxunto con Teodorico para a primavera.

Chrodechilda era filla de Chilperico, irmán de Gundobado; que participara nas mortes de Chilperico e Godemaro (os outros corexentes burgundos) e ela salvaría a vida grazas á protección de Godexiselo. Clodoveo ten en mente ampliar territorios a costa burgunda.

Anastasius somete os últimos isauros rebeldes, que engrosan as filas do exército e son deportados a Thracia.

Xeorxia pasa a mans persas.

os búlgaros, xunto con grupos eslavos e restos hunos, derrotan o exército romano de Illyricum.

en Persia Khavad I recupera o trono coa axuda dos hephtalitas.

497

localización xeográfica de Isauria
es.wikipedia.org

Anastasius, cónsul único.

Anastasius recoñece a Teodorico coma rei de Italia e envía de volta as vestis regia a Ravenna.

Xoán o Escita pacifica Isauria, eliminando a resistencia nativa baseada na inaccesibilidade das súas fortalezas nas montañas. Os líderes, entre eles Longinus, irmán de Zenón, e Atenodorus, son executados e as súas cabezas expostas en Constantinopla.

remátase a redacción de Siddantha, libro sagrado do xainismo.

Sixismundo, fillo de Gundobado, permite, contra o desexo de seu pai, que Avitus de Vienne o bautice na ortodoxia, abandonando así a súa fe ariana.

Aryabhata, astrónomo e matemático hindú, calcula catro decimais do “número pi” (3.1416).

a Ilíada ambrosiana, un manuscrito iluminado, en vellum, da Ilíada de Homero é composto en Constantinopla.

493

Odoacro e Teodorico, representados
nas Crónicas de Nüremberg, 1493
commons.wikipedia.org

Albinus e Eusebius, cónsules.

Hunulfo, irmán de Odoacro, e que ocupara importantes responsabilidades no imperio oriental, morre durante o asedio de Ravenna, cazado por arqueiros.

febreiro, 25: logo dun asedio de dous anos e unha outra batalla perdida, Odoacro accede a negociar con Teodorico.

febreiro, 26: os ostrogodos bloquean Classis.

marzo, 5: o arcebispo Johannes abre as portas de Ravenna ás tropas de Teodorico, que entra na cidade.

marzo, 15: nun banquete no que se celebraba a paz, Odoacro é personalmente asasinado, á vista de todos, por Teodorico. Segue a masacre dos partidarios do esciro.

Teodorico exercerá a autoridade en Italia como representante imperial pero conseguirá grandes marxes de autonomía. Ao parecer, ao contrario de Odoacro, Teodorico respectará o pacto co emperador deixnado que os romanos estean suxeitos á lei romana e o sistema xudicial propio. Os godos, mentres, vivirán baixo as súas propias normas e usos.

Teodorico alíase cos francos casando con Audofleda, irmá de Clodoveo e tamén procura alianzas cos godos, vándalos, burgundos e turinxios. Adopta o rei herulo e casa fillas e sobriñas con outros reis.

os ostrogodos aséntanse basicamente no val do Po e non entran en contacto coa poboación do dur. Teodorico admira a civilización romana e respecta  a súa administración e as súas leis. A capital foi establecida en Ravenna e a combinación entre administración romana e o exército ostrogodo fan esta estrutura practicamente indestrutible.

Ravenna adquirira un novo centro monumental nestes anos, con igrexas e palacios e Teodorico propúxose contribuír a esta tendencia a seguir monumentalizando a cidade. Reconstrúe e embelece o palacio que herda de Odoacro, que será tamén o lugar onde se centralice a administración de Italia.

Teodorico restaurará antigo monumentos e construirá novos, como un acueduto e dúas instalacións de baños públicos.

preséntaselle (como os dirixentes doutros regna en territorio imperial) o dobre problema de contentar á maioría romana, mentres segue a conservar a lealdade dos seus homes, dos que depende a súa posición. Hai a complicación adicional de que os romanos eran católicos, mentres que a maioría ostrogoda (como a maioría de grupos xermánicos) era ariana. Teodorico concedeu completa tolerancia de culto aos católicos, pero construíu templos de culto ariano.

a catedral ariana en Ravenna (a Anastasia) e a basilica gothorum teñen desaparecido, pero a Apolinar Novo e o baptisterio ariano inda testemuñan a alta calidade das construcións no seu período.

a corte de Teodorico moverase tamén a Verona e Ticinum, para manter o contacto cos continxentes asentados na proximidade de ambas cidades. Tamén nestas construíu palacios e outros edificios públicos.

os búlgaros atravesan o Danubio; Anastasius decide reparar os muros longos (que recibirán o nome “de Anastasius”) en Constantinopla, de 56 quilómetros de lonxitude, orixinalmente construídos por León I.

guerra isaura: Claudiopolis, antiga cidade de Capadocia é asediada e capturada polos romanos. Os isauros bloquean os pasos montañosos pero Xoán o Xiboso gaña unha batalla decisiva contra os rebeldes.

coa lealdade do outro xefe franco, Sixeberto, Clodoveo da outro paso expansivo e desexa someter os alamanes.

Gundobado, logo de acabar co seu irmán Godomaro, tamén derrota e aparta ao rei de Valentia, Chilperico II, cuxa filla, Chrodechilda, casa con Clodoveo.

Chrodechilda era católica e Clodoveo era pagán. Ela trata de persuadilo de que se converta ao catolicismo pero sen éxito inicial. Teñen un fillo e ela pide permiso para bautizalo pero o neno morre. Teñen un segundo e volve enfermar o neno, Chrodechilda reza por el e cando se recupera Clodoveo accede, impresionado polo “poder curativo” da oración, tanto a bautizalo a el como a si mesmo.

realmente, a decisión de Clodoveo quizás se sustentara máis ne forxar unha alianza cos católicos, a maioría da poboación; mentres que o resto de xefes xermánicos e as súas tropas eran todos arianos, e por tanto sempre tiñan problemas de adaptación e asimilación.

data probable da batalla de mons Badonicus en Britannia: a dinastía Ui Neill loita polas reliquias de Patricio co reino de Airgialla (Anais dos catro Amos).

Xiao Wen Di comeza adoptar políticas de sinicización así coma outro tipo de reformas. Casa con Feng Qing.

490

dominios hephtalitas
commons.wikipedia.org

Flavius Anicius Probus Faustus e Flavius Longinus, cónsules.

marzo: Euphemius convértese en patriarca de Constantinopla logo da morte de Fravitta. Recoñece o credo de Calcedonia e rompe con Alexandría pero non pode reconciliarse con Fiz II de Roma porque se nega a retirar os nomes de Acacius e Fravitta dos dípticos litúrxicos.

primavera: Odoacro recibe reforzos do sur, sae de Ravenna e derrota a Teodorico en Faenza.

Teodorico retrocede ata Ticinum, onde constrúe un campo fortificado, que é asediado.

abril, finais de: o magister militum Toba abandona a Odoacro.

verán: os burgundos baixo Gundobado cruzan os Alpes e saquean Liguria e Emilia. Moitos romanos son collidos como prisioneiros.

Alarico II apoia a Teodorico e despraza un exército para levantar o sitio de Ticinum.

Teodorico pasa o Po e recupera Mediolanum, abandonada pola poboación.

agosto, 11: Teodorico e Alarico II derrotan un exército de Odoacro onde o río Adda. Piden recoñecemento a Zenón pero este rexeita enviarlle as vestis regia de occidente que Odoacro lle enviara. Odoacro encérrase definitivamente en Ravenna.

Teodorico asedia Ravenna. O grao sube tanto de prezo que se desata unha gran fame na cidade e os habitantes chegan a comerse os coiros dos animais. Moitos morren.

As cidades de Cesena e Rimini seguen sendo leais a Odoacro.

(data imprecisa) Romulus Augustulus casa con Bárbara, nobre napolitana. O casamento relaciónase co bispo de Roma Xelasio. Adican parte da súa finca a funda un mosteiro co propósito de acoller a tumba de Severino de Nórico, cuxos restos obtiverían grazas a Xelasio.

a emperatriz Feng da dinastía Wei (norte) morre. É soterrada con grandes honores, na tomba Wenming.

Cesario, dunha importante familia de Chalon-sur-Saone, fíxose monxe e ingresou en Lerins.

Toramana é o xefe hephtalita, un grupo que coñece o seu máximo apoxeo.

486

representación dos dominios de Siagrius
en.wikipedia.org

Cecina Mavorzio Basilius Decius e Flavius Longinus, cónsules.

febreiro: II concilio de Seleucia (Ctesiphonte), onde os cristiáns persas ratifican a súa fe nestoriana.

primavera: Clodoveo e Rachnagar derrotan a Siagrius en Soissons. Siagrius foxe cara os godos pero estes entrégano a Clodoveo, quen o executa. O seu exército é incorporado (exercitus romanorum) ao exército de Clodoveo (exercitus francorum). O comes franco Arbogasto, en Belgica I tamén se somete a Clodoveo e pode terse convertido en bispo de Carnotense (Chartres).

Clodoveo muda a súa residencia de Tournai a Soissons; outros grupos francos son anexionados (instala a Rachnagar como regulus en Cambrai), o aparato administrativo e as cidades non son arrasadas, para aproveitalos dende o punto de vista político, administrativo e económico e reforzar o poder central real.

os territorios controlados agora polos francos están entre o Somme e o Loira.

Gundobado (Lugdunum) mata e anexiona os territorios de Godomaro (Vienne): tamén se produce unha reorganización dos territorios burgundos.

en Alexandría seguen as persecucións de sacerdotes pagáns: son arrestados, escarnecidos, torturados e executados.

Amonio dirixe a escola alexandrina; defende teses opostas á filosofía cristián, como a eternidade do mundo ou a reencarnación das ánimas; fai alusións (de anima, 104, 21-23) á hostilidade cristián cara a filosofía pagana, semellante á manifestada no enchiridion de Epictetus.

segundo Damascius, durante a persecución de Alexandría Amonio fixo concesións ás autoridades para poder continuar coas súas clases. Damascius, que critica a Amonio polo acordo, non di cales foron as concesións, pero poderían ser limitacións sobre as doctrinas que podía ensinar ou promover.

o pai de Amonio, Hermias, morrera cando era neno, e súa nai, Aedesia, criouno a el e a seu irmán Heliodorus, en Alexandría. Ao acadar a idade adulta, Aedesia acompañou os fillos a Atenas, onde estudaron con Proclus. Logo volveron a Alexandría, onde Amonio, como xefe da escola neoplatónica, dou clases sobre Platón e Aristóteles durante o resto da vida. Damascius, alumno de Heliodorus, descríbeo como moi talentoso pero menos que o irmán maior, e máis superficial de carácter e estudos.

os filóponos era unha secta cristián exipcia. Eran fervorosos, inda que non cregos e a súa existencia data de inicio do século IV. A mellor definición da súa vida atopámola en Zacarías o escolástico, quen afirma que eran cristiáns que frecuentabas as igrexas, gardaban castidade, eran humildes, tiñan amor aos semellantes e compadecíanse dos pobres. Pero adicábanse tamén a actividades menos caritativas, como se forza de choque en tumultos  contra os paganos, pois o propio Zacarías da a entender que participaran activamente na destrución dun templo de Isis en Menuthis, a catorce millas de Alexandría.

484

Alarico II
wikipedia.common.org

Venantius e Teodorico o Amalo, cónsules.

xaneiro, 14: eclipse total de sol en Asia Menor.

febreiro, 24: Hunerico publica un decreto que establece un prazo (xuño, 1) para que os católicos se convertan ao arianismo; os bispos son retirados das súas sés, algúns son exiliados a Córcega, outros martirizados, incluíndo o anterior procónsul imperial Victoriano e Frumentius, xunto con outros mercadores. Son axustizados en Hadrumetum logo de rexeitar a conversión.

Vitor de Vita conta que a poboación de Tipassa embarca e fuxe cara Hispania.

maio, 20: en Pentecostés revolta samaritana en Cesarea e Nablus (Palestina). Zenón reprímeos e ordena edificar a construción da igrexa de monte Garizim, consagrada a María, non emprazamento do templo samaritano.

xullo, 19: Illus e Verina rebélanse contra Zenón, que envía un exército baixo o xeneral isauro Leontius, pero os rebeldes conseguen que este cambie de bando e proclámano augustus en Tarsus. Verina solicita apoio nas dioceses do leste e en Exipto. Fixan a sede imperial en Antioquía.

xullo, 28: Fiz II excomunga a Acacius de Constantinopla e Pedro III de Alexandría, polo papel que xogaron no henotikon dous anos antes. Considera o edicto unha herexía e o cisma entre Roma e Constantinopla aumenta (cisma acaciano, ata 519).

Illus libera a Marcianus e envíao a Italia para conseguir apoio de Odoacro. Zenón emprega os federados xermánicos para derrotar os inimigos. Persuade aos rugos para que ataquen a Odoacro e un exército baixo Iohannes Skytha e Teodorico é enviado ao leste. Esta forza aparta a Illus de Antioquía logo de tela no seu poder de só 12 días (agosto, 8). Iohannes cerca a Illus en Papirius. Verina morre durante o asedio.

os hunos hephtalitas invaden Persia, Peroz I reúne un gran exército e deixa a seu irmán Vologases como rexente en Ctesifonte; morre na batalla de Herat, onde os persas son emboscados e arrasados. O corpo de Peroz é devolto aos persas que o soterran con todos os honores. Vologases sube ao trono, iniciándose un período de anarquía.

no tratado de Nvarsak Vahan Mamikonian, xefe armenio en rebeldía dende 480, obtén liberdades políticas e relixiosas (o cristianismo é recoñecido como relixión oficial de Armenia) a cambio de axuda militar. É nomeado gobernador.

Blosius Aemilius Dracontius compón en Carthago un panexírico sobre un soberano non ariano, supostamente Zenón, que lle vale pena de prisión.

Gundobado proclama a lex burgundionum, un código legal que recolle normas sobre casamentos, herdanzas, o weregild e outras cuestións.

Eurico constrúe unha protección para Carcassona nunha curva do río Aude.

Clodoveo goberna os francos salios (na ribeira do río Salia) e Sixeberto o resto, os ripuarios. Clodoveo apela ao orgullo franco para combater a Siagrius (rex romanorum).

a Notitia Provinciarum et Civitatum Africae, documento vándalo, menciona tres bispados en Baleares e os seus bispos (Macario, Minorca – Helias, Maiorica – Opilio, Evuso); sendo tamén mencionada a súa vinculación metropolitana a Caralis; sería a nomina episcoporum insulae Sardiniae. A organización eclesiástica territorial tardía correspóndese coa civil e administrativa.

no sínodo de Beth-Lapat impóñense as teses nestorianas no ámbito cristián en territorios sasánidas.

decembro, 23: morre Hunerico, sucedido polo seu sobriño Guntamundo, que proxecta deter as persecucións contra os católicos e estabilizar a economía dos seus dominios.

decembro, 28: morre Eurico, que é sucedido polo seu fillo Alarico II.

Jayavarman, rei de Fou-nan, envía unha embaixada ao Qi en China para solicitar axuda contra o reino de Lin Yi (centro do actual Vietnam); ao parecer a embaixada non tivo éxito.