o segredo do sétimo fillo

portada edición americana

De súpeto o neno alongou o brazo, colleu a pluma coa pequena man dereita e puxo o extremo sobre a páxina.
Moveu a man en círculos. A pluma raiou o pergameo ruidosamente. As letras eran grandes e torpes pero claras abondo para podelas descifrar:

v - a - s - c - o

-Vasco -dixo Paulinus cando escribiu a última letra.

s - u - a - r - i - z

-Vasco Suáriz -entonou Xosé-. Un nome portugués.

Entón xurdiron da súa xuvenil man uns números tamén infantís.

8 6 800 mors

- O octavo día de xuño de 800 -dixo Paulinus.

- Por favor, Xosé -interveu Iosephus-, comproba en que páxina vai Octavus. Que ano está a rexistrar?

Xosé mirou por enriba do ombreiro de Octavus e examinou a páxina:

- A última entrada é do sétimo día de xuño de 800!

- Bendito Deus! -exclamou Iosephus-. Están conectados como se fosen un só!

Cada un dos catro irmáns tentou descifrar a expresión dos outros á luz danzante das candeas.

- Sei o que están a pensar -dixo Magdalena-, e non podo consentir.

- Como pode sabelo, prioresa, cando nin eu mesmo o sei? -contestou Iosephus.

portada edición inglesa

- Pescude na súa ánima, Iosephus -dixo con escepticismo-. Estou segura de que sabe o que pensa.

Paulinus ergueu os brazos para protestar.

- Falan por medio de enigmas. Acaso non pode un vello ter a esperanza de saber de que están a falar?

Iosephus ergueuse lentamente para non marearse.

- Deixemos ao rapaz con Octavus durante un rato. Non fará nada malo. Gustaríame que os meus tres amigos se reunirán comigo arriba, onde poderemos ter unha conversa piadosa.