622

Muhammad cando era novo

abril, 5: Heraclio sae de Constantinopla ao mando da flota imperial e cunha forza expedicionaria de quizás 50000 efectivos para iniciar unha ofensiva contra os persas. O seu fillo, Constantino III Heraclio, queda como rexente, baixo a protección de Serxio I, o patriarca, e o patricius Bonus. Poucos días despois desembarca entre Cilicia e Syria, cerca de Alexandreta e a antiga Issos.

batalla de Issos: os persas, dirixidos por Shahrbaraz, atópanse en Capadocia. Heraclio derrótaos e recupera Anatolia pero regresa a Constantinopla para ocuparse dos avaros, quedando o exército nos cuarteis de inverno en Pontus.

os turcos occidentais conquistan o val do Oxus e cooperan con Heraclio contra Persia, tomando Khorasan (actual Afganistán).

Xuanzang é ordenado como monxe budista.

Dagoberto I, fillo de Clotario II, funda o palacio real de Lutra.

xuño, 13: Muhammad, logo de ser avisado de que o queren asasinar, abandona a Meca e diríxese a Yatrib con Abu Bark; refúxianse na cova de Thawr, ao sur de a Meca durante tres días.

xuño, 23: pacto de Aqaba, no que os representantes dos clans de Yatrib prometen fidelidade e obediencia a Muhammad.

xuño, 27: Muhammad non entra en Yatrib directamente senón que se detén en Quba, nas proximidades. Alí establece unha mesquita, a primeira do islam.

xullo, 1: visita por primeira vez Yatrib para a oración dos venres.

xullo, 11: logo de catorce días en Quba, Muhammad trasládase a Yatrib, onde é ben recibido. Alí establece formalmente a primeira ummah musulmá.

xullo, 16: venres, 1 da muharram, punto de partida do calendario musulmán.

setembro, 9: comezo da ‘Héxira’.

setembro, 24: Muhammad entra en Yatrib, onde é aclamado como líder polos sectores leais, que dominan a cidade e convértese en árbitro das disputas entre tribos, acabando por implantar un réxime teocrático no que é a autoridade suprema. A cidade cambia de nome (Madinat al Nabi, a cidade do profeta). A maior oposición ven dos clans xudeus pero expulsa os propiamente xudeus e aos árabes xudaizados trata de convencelos que está a seguir a obra de Abraham, o primeiro musulmán, pai da relixión pura que eles traizoaran.

desenvolve a súa propia doutrina (islam, submisión a Allah); os seus principais dogmas son: monoteísmo – fatalismo ou predestinación – anxos bos e malos – o inferno e o paraíso – xuízo final.

recoñece como profetas a Abraham, Moisés e Xesús, pero as lendas que sobre eles se elaboran defiren moito dos textos bíblicos. Muhammad é analfabeto e o seu coñecemento do xudaísmo é rudimentario. O que sabe provén das tradicións orais. O musulmán está obrigado a cumprir varios preceptos: recitar e aceptar o precepto básico (‘non hai máis deus que Allah e Muhammad é o seu profeta’) – rezar obrigatoriamente cinco veces ao día (amencer, mediodía, logo do mediodía, á posta do solo e pola noite) logo de lavar pés e mans con auga ou area – institúese o costume de que o muecín convocara á oración ao pobo desde o minarete – a oración é cos pés descalzos e mirando a Xerusalem (logo de que os xudeus de Madinat se burlaran da doutrina islámica, Muhammad rectifica e estipula que se rece mirando cara a Meca (cara á Kaaba, que consideraba obra de Abraham) – dar esmola – non comer no Ramadán (o calendario árabe consta de doce meses lunares que suman 354/5 días – nótase que non era agricultores, e o Ramadán é o noveno e nel desde o amencer ata a posta de sol hai que absterse de comer, beber, usar perfumes, ou manter relacións sexuais) – prohíbense representacións de seres vivos (por influencia quizás da fobia xudía aos ídolos) – prohibición de comer porco ou beber alcohol (algo nada saudable nos desertos de Arabia).

Heraclio casa coa súa sobriña Martina.