590

Gregorio I, por Pedro Berruguete
arte-paisaje.blogspot.com

Mauricio derrota as forzas persas baixo Bahram Subin en Nisibis e fai que se retiren a Armenia.

febreiro: Hormizdas IV desexa ser tolerante cos cristiáns como Cosroes I; iso aumenta o malestar dos sacerdotes mazdeístas, que tampouco consideran que estea á altura de seu pai e conxuran contra el. Gañan para a súa causa a Bahram Subin, quen organiza o asasinato de Hormizdas IV co consentimento do fillo deste (Cosroes) e marcha cara Ctesiphonte.

febreiro, 7: Pelaxio II morre vítima da peste que devasta Roma. Gregorio I, bispo de Roma. Di que non quere o cargo, chegando a pedir a Constantinopla que non ratifique a elección, pero o mensaxeiro é interceptado e ‘obríganlle’ a aceptar

febreiro, 15: Hormizdas é deposto e asasinado por nobres persas en Ctesiphonte. O seu fillo coróase como Cosroes II; sen embargo, Bahram Subin decide ser el mesmo shah de Persia e rebélase.

marzo, 9: Bahram Subin derrota as forzas de Cosroes II cerca de Ctesiphonte e proclámase rei co nome de Bahram VI.

Mauricio decide axudar a Cosroes II a recuperar o seu trono como maneira de ter máis control e diminuír os problemas na fronteira oriental.

Comentiolus, magister militum per Orientem, recibe o rei lexítimo Cosroes II como refuxiado na súa base en Hierapolis.

marzo, 26: Teodosio, primoxénito de Mauricio, é proclamado coemperador e herdeiro de seu pai

Estevo I sucede a Guaram I como rei de Iberia (Xeorxia).

Francos e burgundos baixo Gontran invaden Italia e conquistan Mediolanum e Verona, pero declárase a peste no val do Po e teñen que retirarse. Sen embargo, volven e capturan Modena e Mantua. Varios duques lombardos desertan. Xisulfo I, duque de Friuli, é derrotado polo seu fillo Xisulfo II.

Aethelberht sucede a seu pai Eormenric como bretwalda de Kent.

asedio de Lindisfarne: unha coalición de britanos asedia o rei Hussa de Bernicia.

Owain mab Urien sucede a seu pai Urien como rei britano de Rheged no N de Britannia.

Aegidius, bispo de Reims é sometido a xuízo en Metz por un concilio de bispos por conspiración contra Childeberto II e é condenado ao exilio en Estrasburgo.

Columba obtén de Gontran o castelo de Luxovium, futura abadía de Luxeuil.

Waroch II invade de novo Rennes e Nantes. Gontran envía os duques Beppoleno e Ebrachairo. O primeiro é derrotado e morto. O segundo entra en Vannes e obtén a submisión do xefe bretón. Ao retorno o exército franco é derrotado nunha emboscada.

setembro 5; morre Authario (envelenado ou vítima da peste, que volve arrasar Italia). A súa viúva, Teodelinda, conserva o poder, pero os condes ínstana a volver casar.

Gregorio I tamén establece contactos con Childeberto II, por se necesitase a súa intervención.

o kaghan turco recibe como esposas varias princesas chinesas.

Liciniano de Cartaxena (554-602, Constantinopla), de orixe goda, bispo de Carthago Spartaria, onde nacera. Leovixildo condenárao ao desterro. Consérvanse tres epístolas súas: ad epiphanium diaconumes (582) é a máis interesante e versa sobre a natureza da ánima. Isidoro (descriptoribus ecclesiasticis, cap. XLIII) di que perfecciona as doutrinas dos seus predecesores, inda que a súa visión da espiritualidade no queda completamente nítida.

Xoán de Bíclaro, novo bispo de Girona, acaba a súa Chronica á luz da recente conversión do monarca godo, que sería o seu apoxeo final. Iníciase en 565 coa morte de Xustiniano. Nesa data Xoán estaba en Constantinopla e por tanto os asuntos imperiais teñen un lugar central na primeira metade da súa obra. O seu punto de vista é moi favorable ao imperio. A política relixiosa dos últimos anos de Xustiniano tivera sido moi mal vista en occidente, pero Xoán, ao principio da súa obra, disipa as dúbidas sobre a ortodoxia dos bizantinos; para el o imperio é un estado esencialmente cristián que tenta levar a verdadeira fe a todo o mundo. Retrata aos pobos bárbaros converténdose e aliándose ao imperio. Xustifica a guerra contra Persia pola agresión desta contra os Iberia e Armenia, glorifica as vitorias romanas e minimiza as derrotas, coma a sufrida fronte aos lombardos en Italia.

trata ben a Leovixildo, ariano convencido e militante, quen o exiliara; sen embargo, o seu obxectivo é loar a Recaredo. A obra pode verse como un panexírico, xa que Recaredo é un novo Constantino, que rescata aos godos da súa persistencia milenaria na herexía; resaltando as súas vitorias sobre inimigos internos (rebelións arianas) e inimigos externos (vitoria do seu xeral Claudius, con 300 godos, contra 40000 francos).

Kagudon, rei de Pandyan, no sur de India.