 |
| Xerusalem nos mosaicos de Madaba |
Teodosio II e Aginatius, cónsules.
morre Cirilo, patriarca de Alexandría (instigara
o asasinato de Hipatia); un dos bispos de Alexandría pronunciou o seguinte “eloxio” fúnebre: “por fin ten morto este home
odioso. A súa desaparición provoca o xúbilo de quen lle sobrevive, pero
inevitablemente aflixirá os defuntos, que non tardarán en cansarse del e
intentarán seguramente devolvérnolo. Polo tanto, colocade unha pedra moi pesada
sobre a súa tumba, para que non corramos o risco de volvelo ver, nin sequera
coma pantasma.” Dioscorus sucede a
Cirilo.
execución de dous
cregos, o presbítero Severus e o
diácono Xoán, no séquito de Eudocia en Xerusalem a mans do comes domesticorum Saturninus, enviado alí por Teodosio II. En resposta Eudocia fai
asasinar a Saturninus, sendo privada do séquito oficial do que gozaba. O seu
exilio é agora permanente e durará ata a súa morte. Porén, o seu prestixio e
presenza nos lugares santos asegúralle un papel. Seguiu a manter a tradición de
mecenado imperial que marcara a súa peregrinación oficial. Moitas persoas
importantes seguen considerando importante cultivar a súa proximidade.
xa antes do seu
retiro fundara a igrexa de Polyeuktos en Constantinopla e agora en Palestina promove
un programa de edificacións que lle traerá prestixio entre os visitantes e
peregrinos a Xerusalem. Cirilo de
Scythopolis atribúelle igrexas, mosteiros, hospitais para peregrinos e
enfermos. Evagrius menciona os seus
mosteiros coma punto de partida para unha discusión do monasticismo local.
Eudocia repón, por
exemplo, a cruz dunha igrexa no cumio do Monte das Olivas logo dun lume, pero a
súa achega principal é un magnífico edificio na porta norte, onde Estevo fora martirizado. O santuario
onde se depositaron os restos do santo en 439 son rodeados dun muro que
rivaliza co construído por orde de Constantino
I arredor do santo sepulcro. Un muro exterior encerraba unha basílica de 38
metros de longo e tres naves, cun atrio, un pórtico e un establecemento
monástico adxunto.
segue a haber outras
fundacións relixiosas aristocráticas na zona: mosteiro de Bassa – mosteiro e
igrexa do mártir Xulián no Monte das Olivas por parte de Flavia (o capadocio Theognius,
chegado en Xerusalem atopa alí un refuxio de ortodoxia en medio da
predominancia de monxes “cismáticos”) – igrexa dedicada a María por Icelia no lugar coñecido como
‘Kathisma’ (onde descansou no camiño cara Belem): o tamén capadocio Teodosio, futuro colega de Sabas, entraría a dirixila. Tanto
Flavia coma Icelia poden ser de procedencia occidental tendo en conta os seus
nomes e que as súas fundacións, no entorno de Xerusalem, e a recepción nelas de
novicios de Asia Menor seguen o esquema de anteriores mecenas occidentais.
Valeriano, un rico magnate en Oriente, é mencionado como un
poderoso gobernador local cunha “gran horda de bárbaros”.
León I termina co vicariato galo.
unha “pestilencia” (peste bubónica?) arrasa Britannia e acentúa inda máis os problemas.
Patricio funda Armagh.
o uso dunha carretilla inventada en China que simplifica enormemente os
labores de todo tipo avanza cara occidente.
en China T’o-pa Tao inicia persecucións contra o budismo.
Ningún comentario:
Publicar un comentario