iii. españa cartaxinesa

016. Consecuencia da dominación fenicia. A crueldade, a avaricia e o afán desmedido de dominación que utilizaron os fenicios, unhos 500 anos a.C., motivaron un alzamento xeral dos celtíberos que tivera concluído polo exterminio dos seus opresores.

soldado cartaxinés

017. Auxilio dos fenicios. Cando os fenicios viron a súa causa en perigo, pediron auxilio aos seus irmáns de raza os cartaxineses.

018. Os cartaxineses. Os cartaxineses procedían de Cartago, colonia fenicia do norte de África, cerca de Túnez.

019. Chegada dos cartaxineses. Co auxilio dos cartaxineses, cedo quedou sufocada a rebelión dos celtíberos.

Os cartaxineses, irmáns ao fin, dos fenicios, cobraron, con exceso, o servizo prestado, quedándose con todas as posesións fenicias da Península.

020. Resolución de Cartago. Para resarcirse das perdas sufridas na súa última guerra contra os romanos, Cartago resolveu apoderarse de España, 238 anos a.C.

021. Amílcar Barca. Os exércitos cartaxineses chegaron a España ao mando do prestixioso xeneral Amílcar Barca, quen estendeu cedo a súa dominación por Andalucía, Alicante, Valencia e Cataluña, e a quen se atribúe a fundación de Barcelona.

Os españois opuxeron resistencia á invasión cartaxinesa, sublevándose ás ordes de Indortes e de Istolacio, que foron vencidos e crucificados; pero pouco despois os cartaxineses perderon unha batalla, na que se cre que o mesmo Amílcar pareceu.

022. Asdrúbal. Ao morrer Amílcar Barca, o seu xenro Asdrúbal tomou o mando das tropas cartaxinesas; continuou con fortuna a obra de Amílcar, e fundou Cartaxena, que logo foi capital da España cartaxinesa e centro do seu importantísimo comercio.

O mando de Asdrúbal durou menos de dous anos, pois foi asasinado por Tago, escravo dun prisioneiro lusitano.

Aníbal

023. Aníbal. Morto Asdrúbal, o senado cartaxinés proclamou por xee ao mozo Aníbal, fillo de Amílcar Barca, a quen a Historia recoñece como o xeneral máis famoso da antigüidade.

024. Feitos inmortais de Aníbal. Aníbal, logo de someter a algunhas provincias do interior da Península, puxo sitio á cidade de Sagunto, colonia grega aliada de Roma, e destruíuna; arrasou Ampurias;  pasou os Pirineos; pasou os Alpes, e levou a guerra ao corazón da mesma Italia, derrotando aos romanos en catro memorables batallas.

Aníbal odiaba mortalmente os romanos, que era inimigos irreconciliables de Cartago. Ao asediar Sagunto, propúxose provocar a Roma. Sagunto esperou en van o auxilio do seu poderoso aliado; pero o auxilio non chegou, e, abandonada ás súas forzas, sen amparo de ninguén, famenta e desesperada, tomou unha resolución que ten inmortalizado o seu nome na historia: amontoou na praza pública os seus mobles, roupas e tesouros; fixeron unha inmensa cacharela; as mulleres, os vellos e os nenos suicidáronse, e os homes saíron a morrer, loitando ata non quedar un con vida.

025. Consecuencias da destrución de Sagunto.  Cando Roma tivo novas da destrución de Sagunto, declarou a guerra a Cartago; enviou a España exércitos poderosos, e os cartaxineses foron expulsados no noso chan, no ano 201 a.C.

a "súa" historia de España